Poezi nga Agim Doçi
Mjaft më bezdise me xhelozinë tënde!
Gjeta pak kohë të ta them ndër sy:
Bota ime është më e madhe se çdo dhëmbje
Lermë të lutem, nuk merrem dot me ty!
Unë vij të përkëdhel e ti kurr nuk ngopesh
Ankohesh, psherëtin e pastaj thua: – më ke xhan?
Vërtitesh brenda vehtes e prej saj friksohesh
Nuk kam kohë të merrem me ty taman!
E di se do trishtohesh dhe do kërkosh pardon
Por unë e ndjej nga larg, do mbetesh po ajo!
Sa më shumë të të dua, ti përsëri dyshon
Më ndjek nga pas si hije, pastaj pyet: – a më do!?
Tani fli dhe pafsh ëndrrat më të bukura
Unë do vij fshehurazi e të të puth në sy
Se lulet mezi presin, mbi to, të ndalet flutura…
Ika…sepse nuk kam kohë të merrem me ty!
ObserverKult
Lexo edhe:
AGIM DOÇI: UNË MIRË E DI ÇFARË DO NJË GRUA…
Nëse një grua mrekullohet
Vetëm nga vargu im i thjeshtë
Unë jam Romeo që dashurohem
Sapo të bëhet ajo Xhulietë!….
Sepse e di se çfarë është ëndrra
Dhe dashurinë unë e kuptoj!
sa fantastike që ësht’ femra
E di veç ZOTI që e krijoi!
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
