Je fjalë e ruajtur nga dheu
Që hyn nëpër gjak
E del nëpër diell
Je kraharor i shpuar nga plumbat
Krua i gjetur në palcën e shkëmbit
Të nxirë nga gjuajtjet nëpër kohë
Kosovë lahutë e djegur këngësh
E thirrjesh ndër revolucione
2
Je emër i pakësuar në luftë
Për të mbetur e bukur
Për gjuhën që s’deshi të këputet
Nga rrënjët e legjendës së vjetër
Je stuhi e vringëllimave të shpatave
Tokë e bleruar ndër ëndrra
Tokë e rritur në gjinj
Nëpër vite e shekuj
Kosovë, pushkë e gjatë e zbrazur
Nga rruga e nga pylli
3
E gurë të thyer mbi gurë
e mur –
Shpend i vrarë në bebëza
E gurë të ngrënë mbi rrashtë
e duar –
Durim i gjakut në emër
E rrashtë e shpuar mbi gurë
e flamur
Lumë i zi, lumë i kuq në zemër
4
Je ylli im dhe vdekja ime
Ke zërin e ninullave
Ninullave të kënduara kryengritjeve
Je gjuha ime dhe ashti im
Ke formën e sofrës –
Sofrës së dasmave të kuqe
Je e tashmja dhe e ardhmja ime
Ke syrin prej lulediellit –
Lulediellit të skuqur nga flaka e pushkës
Nga gjaku e djersa
5
Djepi yt më ka rritur
Djepi yt më ka plakur
Rrugët tymojnë
Në prehrin tënd jemi gjetur
Në prehrin tënd kemi mbetur
Këngët jehojnë
Kosovë tokë e paepur
6
Pas teje
Shekujt gurë të shpuar breg rrugëve
ëndërrojnë
Pas teje
Dejtë e tharë rreth zemrave
lotojnë
Pas teje
Kullat e verbuara ditëve të përflakura
recitojnë
Pas teje
Tokë e qiell muze eshtrash e dritash
gjakojnë
Pas teje
Fjalët e mia të gurëzuara në shkëmb
të kërkojnë
7
Të kërkoj ndër libra
E të gjej në gjuhë –
Rrethatore e ngrirë e brezit
Të kërkoj nëpër dete
E të gjej në shkëmb
Fanar i dritës dhe i gjakut
Të kërkoj ndër varre
E të gjej në tufat e kallinjve
Si mustaqet e rritura të nipave
Kosovë lavër e skuqur e ballit tim
8
Të dua për farën
Që tufoi edhe ndër varre
Edhe mes gishtërinjve
Edhe ndër sy
Të dua për farën
Që s’e kalbi as gjaku
Që s’e mërdheu as acari
Që s’e shterri as thatësia
Të dua për duart
që libra shkruajnë
Për ikjet e kthimet e tua
Nëpër fërfëllaza e të reshura
Të dua për kullat tri herë të kallura
E të ndërtuara sërish nëpër krisma
Të dua për emrin që shkrove
Me majë të briskut nëpër lisa
Për shqiponjat që i qëndise
Shamive të djemve të vetëm
Për ndjekjet rrahjet vdekjet
E Mehmet Dinës
Për yrishet e tij sukave
Për pushkën e tij pa rrip
Për fishekët e tij nëpër xhepa
Të dua për damarët e dritës
Në duart e Din Mehmetit
9
E kullat e djegura të mbikullave –
Lëmsha flake në qiell
E pushkët e heshtura nga pushkët
për një emër
Për një djep për një qiell –
Recital i gjuhës
Kosovë krismë e gjatë
10
Qëndroj para teje me një pushkë
E me një laps –
Porosia jote më kall
Fryma jote më jep zemër jetë më jep
11
Të dua për këngët e babait
Mbrëmjeve pa dritë
Për lutjet e nënave vetëtimave
Për pranverat që nxorre nga gjoksi
Për yjet diejt tokës së pëlleshme
Të dua për duart që ngrenë ura
Që lidhin në mes veti popujt
Për ato që ndërtojnë shkolla në fshat
Kosovë shqiponjë valltare shkëmbinjsh
Dhe fushash të bleruara
Të dua për një kështjellë eshtrash
Për një shpatë
Për një emër
Për gjithçka që shihet e preket
Për gjithçka në ëndërr e zhgjëndërr
Të dua kur qeshi kur qaj
Kur ngrihem kur zbres
Kur eçtohem kur kam uri
Kur dashuroj kur çmendem
Kosovë zog i diellit…
ObserverKult
Lexo edhe:
