Fjodor Dostojevski është një nga romancierët më të mëdhenj të letërsisë ruse dhe botërore të shekullit të XIX.
Ai u lind më 11 nëntor 1821, Moskë, Rusi. Në moshën 15-vjeçare nëna i vdes nga tuberkulozi; dy vjet më pas vdes gjithashtu edhe i ati, një alkoolist i dhunshëm, për të cilin besohet se u vra nga shërbëtorët e tij.
Në vitin 1849 Dostojevski dhe kolegët e tij në rrethin radikal politiko – letrar “Petrashevski”, arrestohen dhe burgosen. Më pas dënohen me vdekje më 16 nëntor 1849. I gjithë grupi u detyrua që të qëndronte në të ftohtin e acartë në pritje të skuadrës së pushkatimit.
Në minutën e fundit vendimi u anulua. Cari Nikolaj, duke i konsideruar grupe të tilla si subversive dhe dëmtuese për pushtetin e tij, i vendoste të burgosurit përpara një ekzekutimi ritual simbolik, më pas e anulonte vendimin në momentin e fundit si shenjë e mëshirës së tij për të dënuarit.
Dostojevski u burgos dhe u dënua me punë të rëndë për 4 vjet në një burg në Siberi dhe 4 vite të tjera me shërbim të detyruar në ushtrinë ruse. Vetëm pas 10 vjesh kthehet në Shën Peterburg.
Ai ka shkruar veprat e njohura si: “Krim dhe Ndëshkim” (1866) dhe “Vëllezërit Karamazov” (1880).
ObserverKult ju sjell disa nga thëniet e njohura të shkrimtarit, Fjodor Dostojevski:
– Kur ndaloni së lexuari libra, ju pushoni së menduari.
– Budallai që e pranon se është budalla, nuk është më budalla.
– Edukimi i fëmijëve është punë dhe detyrë.
– Arti është një kërkesë për njeriun ashtu si dhe të ngrënët e të pirët.
– Edhe nga mënyra se si qesh, mund të njihet njeriu.
– Mendimet e mëdha e kanë burimin jo aq nga mendja e madhe, sa nga ndjenja e madhe.
– Shpirti shërohet duke ndenjur me fëmijë.
– Në zemrën që dashuron vërtet ose xhelozia vret dashurinë ose dashuria vret xhelozinë.
– S’ka gjë më të vështirë në botë se sa çiltërsia dhe s’ka më të lehtë se lëvdata.
– Njerëzimi mund të jetojë pa shkencë, mund të jetojë pa bukë, por nuk jeton dot pa bukurinë.
– Nuk ka kënaqësi më të madhe për një nënë, sesa të shohë për herë të parë një buzëqeshje në buzët e fëmijës së saj.
– Për të vepruar me zgjuarsi, vetëm zgjuarsia nuk mjafton.
– Një njeri, i cili e di se si të përqafojë një tjetër, është një njeri i mirë.
E përgatiti: A. S.- ObserverKult
———————
