Të rralla i kemi pasur rastet kur Viktor Zhusti i ka lejuar vetes të flasë përtej punës, aktrimit, roleve, kinemasë e teatrit.
Ema Andrea e pati pyetur kohë më parë gjatë një spektakli nëse ka diçka nga jeta personale që ne nuk e njohim. Siç njohim thellë jetën e tij profesionale.
Një ngacmim i vogël por që çoi në një rrëfim të rrallë të historisë së dhimshme Viktor Zhustin. Ai tregoi se si në mesin e viteve ’80 takoi për herë të parë nënën e tij. Deri atëherë e dinte të vdekur. Por edhe ajo nga ana tjetër e dinte të vdekur të birin.
Të njohur në Greqi, prindërit e Viktorit u ndanë shpejt. Pas divorcit gjyqi i la në kujdestari Viktorin e vogël nënës.
Atë e ka rritur familja e xhaxhait
Babai, që duhej të kujdesej për të veç fundjavave, e mori në një prej atyre herave dhe e solli tek i vëllai në Shqipëri. Siç edhe vetë Viktor Zhusti tregoi, atë e ka rritur familja e xhaxhait, meqë s’kishte kush ta bënte tjetër.
“Gjatë një vizite në Greqi, mora vesh se ajo ishte gjallë. E gjeta e takova, qëndrova dy javë me të. Pastaj leja mbaroi dhe unë duhet të kthehesha sërish në Shqipëri”, pati deklaruar kohë më parë Viktor Zhysti.
Nëna e Viktorit vdiq pa e parë më kurrë
Nënë e bir u takuan sërish pas kërkesës që Viktori bëri që nëna e tij të lejohej të hynte në Shqipërinë hermetike të viteve ’80. Madje ardhja e një letre të saj drejtuar udhëheqësit u bënë lajm për radio e gazeta.
Ama diçka tjetër ndodhi që as njëri e as tjetri nuk u lejuan të takoheshin më. Derisa nëna e Viktorit vdiq pa e parë më kurrë me sy të birin që e la fëmijë dhe e gjeti burrë.
Për Ben Blushin, ndërkaq Zhysti më vonë rrëfeu tutje këtë histori.
Pjesë nga biseda:
Prindërit u divorcuan dhe babai për tu hakmarrë ndaj mamasë me dërgon në 1945 në Korçë te vëllai i tij, isha afro 3 tre vjeç
Si të dërgoi në Korçë pa lejen e mamasë?
Një muaj pasi unë erdha në Korçë në Prill 1945 kufinjtë u mbyllën dhe unë mbeta te xhaxhai që më rriti, ndërsa prindërit mbetën në Greqi
Çfarë fati i keq, thashë unë, po i gjete më vonë prindërit?
Me babain kam folur vetëm në telefon në 1976, ishte në Amerikë, i mbaj mend vetëm zërin, fliste si Fan Noli, më thoshte Djalli im i dashur si je, dhe unë i thosha, Të lumtë baba nga e kuptove që unë jam një Djall?
Po me nënën?
Shkova e takova në 1983 në Athinë. Sa më pa më njohu nga sytë
ObserverKult
Lexo edhe:
SERGEJ ESENIN: MUND QË NESËR TË DUA NJË TJETËR…
ObserverKult
