Flejmë nganjëherë të qetë në dashurinë tonë
Si deti kur i vë në gjum’ anijet
E thurim edhe të 1002-tën përrallë për kaltërinë
Rritemi si plepa të bardhë kah tempujt
Në degë i presim pëllumbat e blertë
Atëherë piramidet e dritës
Marrin trajtën e qenies sonë
Dhe këngës së hirit
Që i kemi falur nga një pjesë të trupit
Një pjesë të kohës së shndërruar në hieroglife
Dhe çudi mu në këtë çast
Kumbonaret e kohës tunden
Në detin e qenies sonë shpirtrat lëkunden
Deri në meridianet e fundit
SA SHPEJTË HARROJMË BALADËN E KUKZAVE
E FLASIM ME GJUHËN E KUKLLAVE
*Titulli i origjinalit: Nganjëherë
ObserverKult
———————————————————
LEXO EDHE: BUQETË POETIKE NGA RRAHMAN DEDAJ: MBRËMË NË SHTEGUN E BALLIT TËND KAM MBËRRI…
E diela
Kjo është ajo e diela që ka fjetur në krahun tënd
E diela që ia kemi veshur lëkurën
Dhe e kemi thirrur si pëllumbat
E diela që ma soll fyellin tim pa duar
Gjuhën e malit dhe këngën si deti
E diela që ia kemi veshur rrobat e blerta
Në mëngjes ia kemi kënduar këngën
Dhe ia kemi falur sytë e gjakimit
E në drekë e kemi qethur prej të gjitha hipokrizive
Dhe ia kemi pirë tamblin
Ia kemi lidhur plagën e kafshuar
E në mbrëmje
E kemi puthur si gruan e dëshiruar
Duart e saj
Mbrëmë e kam ëndërruar rrugën e gjatë
Se jeta ime
Flaka e duarve të saj më ka prerë si shpatë
E prerë jam në kujtime
Mbrëmë në shtegun e ballit tënd kam mbërri
Në zemër ta ndez një fener
Dhe si më i urti fëmijë
Erdha e t’u vara në derë.
Bukuria u zgjua prej luleve bari
E nën lëkurën time gjakun
Si verën ma kanë pirë dallëndyshet flatrari
Me një grusht ëndrra si nur
Për dasmën time të gjeta duke u lutur
Emrin tim e shkrueshe në do gur
Me fjalë prej mishit duke i këputur
Mbrëmë duart e bardha i kam ëndërruar
Ka rënë shi
Mbrëmë duart e nënës një bukë e kanë gatuar
Jam bërë më i urti fëmijë.
POEZITË E TJERA MUND T’I LEXONI KËTU
