Takimi i fundit… poezi nga K. M. Fofanov
Nga dashuria e parë
Gjithçka qe shuar shpejt.
Prej kohësh qenë dashur
Dhe qenë ndarë krejt.
Ai i vetëm mbante
Plot brenga në kraharor,
Ajo me tjetër ndante
Gëzim’ e vet rinor
Po ja, se ku papritur,
Kjo vjeshtë i bashkoi,
Kur digjej perëndimi,
Si jeta që u shkoi.
Në pyll, mes degë pishash,
Hyn dielli q’u përflak.
Ai mendon. Ç’u vyshk!
Ajo mendon: Ç’u mplak!
Ai s’i thosh dot – “Juve”
Ajo s’i thosh dot – “Ti”,
Të fundmit lule vjeshte
Këputnin tok tani
Do deshin fort të thoshin
Plot gjëra përsëri
Dhe përsëri të qeshnin.
Po s’mundnin kurrsesi.
Asaj i dridhej zemra,
Atij i therrte fort…
Të heshtur krejt u ndanë,
Kurrgjë s’kujtuan dot…
Shqipëroi: Petraq Kolevica
ObserverKult
————————————————————————————————–
Lexo edhe:
