Soneti 139, nga William Shakespeare
Oh jo, mos më kërko që të gjej shfajsim
Që ti, pashpirtsisht ma bën zemrën plagë;
Sillmu si të sillem dhe jo me mashtrim;
Mos më lëndo me sy, por veç me fjalë.
Nëse do një tjetër, s’ke pse më tregon,
Por kur jemi bashkë, mos vështro përqark;
Pushteti që ke mbi mua më mjafton,
Leri dhelpëritë, se i kam hak.
Por të kuptoj: ah! dashuria ime
Prej syve që q’u shastisa njëherë,
T’i njoh fare mirë këto vështrime,
Kur m’i hedh tani, ndihem krejtë i mjerë.
Por mos bëj kështu, e sheh që jam keq,
Vram’ me ata sy, kështu dhimbjen ma heq.
Përktheu Maksim Rakipaj
ObserverKult
——————-
Lexo edhe:
