Xhevahir Zeneli rrëqeth me rrëfimin e tij: Këto punë të vështira i kam bërë

I ftuar kohë më parë në “Xing me Ermalin”, aktori i mirënjohur shqiptar, Xhevahir Zeneli ka treguar se ka pasur një emër tjetër. Aktori quhej Xhemal, por e ka ndërruar në Xhevahir. Por arsyeja pse e ka ndërruar është një histori më vete.

“Deri në vitin e parë gjimnaz e kam pasur Xhemal. Gjyshi la amanet që të më vinin emrin e tij. Në moshën 80 e ca vjeç gjyshi po ndjente që po i vinte fundi dhe i tha babait tim që të bënte një djalë dhe t’i vinte emrin e tij. Babai bëri fëmijën e katërt por doli vajzë.

“Unë dola i pesti dhe ma vendosën emrin Xhemal. Gjyshi rrojti deri 103 vjeç por dy Xhemal s’mund të rrinim në një derë. Ndërrova emrin dhe e bëra Xhevahir. Kur ika në Amerikë, më keq akoma. Nuk e thonin dot emrin Xhevahir dhe ma vunë Xhefri”, tregoi aktori.

“Në Amerikë punoja roje shkolle, por brenda javës ma vodhën shkollën 5 herë”, tha ai, ndërsa në një intervistë të mëparshme ka treguar punët e vështira që ka bërë gjatë kohës që jetonte në Amerikë: “Unë kam bërë punë të ndryshme atje.

Ne rrinim në një kafene ku shpërndaheshin punëtorët zakonisht, si tek ‘Ushtari i Panjohur’ dhe i bëj përshtypje njërit, ai s’më kishte parë asnjëherë në televizor, jo për faj të tij. Më shikonte që rrija mendueshëm dhe më tha: Di të punosh ti? -Po i thashë. A di të bësh çati, më tha? -Po, iu përgjigja. Më morën më futën në një furgon dhe na çuan në një ndërtesë. Do shtrohej një kartoserë për të mbuluar çatinë”, pati deklaruar ai./aktoret.com

——————————————————–

LEXO EDHE: ABSURDI I GËZIM KAMES: MË AKUZUAN SE PO NXISJA GRATË TË THYENIN ZINË PËR ENVERIN

Bashkë me “Pallatin 176”, komedia “Shi në plazh” ka qenë dhe vazhdon të jetë një nga më të suksesshmet e teatrit shqiptar. Me gjithë vitet që kanë kaluar, ende nuk është realizuar një tjetër që të zëvendësojë qoftë të parën, qoftë të dytën. Sigurisht që, kur i shihni e qeshni për kushedi të satën herë, në asnjërën prej tyre nuk keni menduar për njerëzit që kanë punuar pas skene…

TEKSTIN E PLOTË MUND TA LEXONI KËTU