Poezi nga Klodian Kojashi Ti ikë,e shkon nëpër natë,madje s’ikë askund,ti je gjithmonë aty kuqielli jem dihat,e trupi m’braktistoka m’lëshon,kocat humbin pa vonesë. Jam vetëm djersë,të kam shpirt,të jam shpirt,s’jam shpirtjam pendesë,pa asnji vend,pa forcë e pa mendjam mjegull pa shpresë. A shef se prej tejejam atje ku s’gjendem. M’thuj se më don,se jena dashtë,se … Continue reading Klodian Kojashi: M’thuj se ke me m’dashtë edhe nëse çmendem!