Dua të di nëse ti me mua vjen
atje ku s’ecet e s’flitet, dua
të di nëse më në fund do arrijmë
pakuptueshmërinë: së fundi të shkosh
e ajrin e pastër me dikë ta shikosh,
dritën me rripa deti të çdo dite
apo diçka nga kjo botë
e asgjë të mos kesh për të shkëmbyer
në të fundit, as mallra të mos biesh
siç bënë kolonët e parë
që heshtje blenë me copa letre.
Këtu për heshtjen tënde paguaj unë.
Si u morëm vesh: timen ty do të ta jap
me një kusht: të mos kuptohemi prapë.
Përktheu: Emil P.Asdurian
ObserverKult
—————————
LEXO EDHE:
PABLO NERUDA: KUR TË KAM TY, KAM ÇDO GJË…
Poezi nga Pablo Neruda
Në qoftë se sytë e tu nuk do të kishin ngjyrën e dritës së hënës
të një dite të plotë (ndërpritet këtu nga zgjimi i foshnjës-
dhe nis të shkruaj sërish pas 26 orësh)
të një dite të plotë mbushur me baltë, punë dhe zjarr
në qoftë se nuk do t’i kisha këtu lëvizjet e tua të hijshme, të shkathta si ajri
në qoftë se nuk do të ishte kjo javë kaq e kristaltë
jo vetëm prej çasteve të verdha të vjeshtës që kacavirret nëpër vreshta.
në qoftë se ti nuk do të ishe kjo bukë aromatike e hënës
gatuar me miellin që kam shpërndarë në qiell
oh, i dashur, unë nuk do të doja kaq shumë!
Po kur të kam ty, unë kam çdo gjë;
rërën në kum, kohën, pemën e shiut.
Gjithçka jeton që unë të mbetem gjallë
pa lëvizur të gjitha mund t’i shoh;
jetën tënde në çdo gjë që jeton.
Përktheu: Roland Gjoza
