(ose rrënjët në të shkuarën e aroma në të ardhmen)
Para ndërrimit të moteve
nuk do të bëj asgjë të madhe
thjesht do të mbjell një lule të vogël
duke shpresuar se në motin tjetër
ajo do të çelë me krenari zonjushe
e unë do t’i marr erë me mburrje perëndie
e do t’i mbush mushkëritë
jeta do të më duket më e bukur
dhe kështu
kur t’ia behë moti tjetër
atëherë kur ajo të hedhë shtat
e t’i hapë fletëzat plot ngjyra
unë nuk do të shkëputem nga moti i vjetër
sërish do ta kujtoj çastin e mbjelljes
dhe të shpresës se ajo do të çelë
pra unë besoj thellësisht
se një lule e vogël
do të më shërbejë si urë kaluese
nga njëri mot në tjetrin
pa më lejuar të zbraz ndonjë mallkim
për njërin mot
e të lëshoj zemër për motin tjetër
sepse ata janë si ati dhe biri
janë dialektikë që lexohet me shpirt
domethënë se me një lule
dy motet do ta zhdukin kuptimin e keq të kohës
do të qëndrojnë si një trup në qenien time
dhe unë do të jetoj me mall e dashuri për to
me kujtesën dhe jo me harresën
me një lule që rrënjët i ka në të shkuarën
por aromën në të ardhmen.
