Ditët pa ty, poezi nga Elvira Sastre
Dita e parë pa ty:
Më mungon shumë,
Aq sa ora ime mbeti në të djeshmen.
Dita e dytë pa ty:
Nuk dal nga shtrati,
Ende je me mua, kaq e bukur
Edhe pse është në makthet e mia
Dita e tretë pa ty:
Nuk telefonon
Dhe gjithçka, këngët në shtratin tim
Keqardhja, gjoksi im, emri yt, emri im me tëndin
Fotot e tua, copëzat e mia, tepricat tona
komunikojnë.
Dita e katërt pa ty:
Më braktise në tre fiks.
Ora ime ka katër ditë që shënon tre e pesë.
Dita e pestë pa ty:
Mungesa jote më shtyp brendësinë time,
Ngjan si të kishin kaluar nëntëdhjetë vite në shpirtin tim.
Dita e gjashtë pa ty:
Sot kam qarë teksa dëgjoja Andresin.
E lexoja Erneston.
Po përmirësohem.
Dita e shtatë pa ty:
Mamaja ime më puthi veshët
Dhe dola nga arkivoli që është shtrati im pa ty
Duke lënë në anën e jastëkut tim një shënim ringjalljeje.
Dita e tetë pa ty:
Kam ikur të bëj një shëtitje në plazh,
Ka rënë shi si të ishte duke i thyer zemrën qiellit
E kam kuptuar,
Që një njeri vjen nga të qarat por gjithmonë
Do të dojë të shkojë ku qeshet.
Dita e nëntë pa ty:
Nuk të harroj,
Por sot kam nisur të qesh sërish,
E kam ndierë një ëngjëll ngushëllues të hapë dritaren
Sikur ajri të fshinte fantazmat nga dyshemeja ime.
Dita e dhjetë pa ty:
Kam hequr dorë nga mbathja
Sepse kam kuptuar që jam
E vetmja që më ndjek.
As kujtimi yt gjithashtu. Ka mbetur pas.
Besoj se po i afrohem qëllimit.
Dita e njëmbëdhjetë pa ty:
Kam harruar që po mundohesha të të harroja
Dhe të kam harruar.
Dita e dymbëdhjetë pa ty:
Kam njohur dikë,
Jam unë.
Do t’i jap një mundësi.
Përktheu nga spanjishtja: Adrian Zalla
ObserverKult
Lexo edhe:
