Nga Khalil Gibran
Poeti i kërkoi Profetit- “rrëfena për bukurinë”. Dhe ai u përgjigj: – Ku do ta kërkoni dhe si do ta zbuloni bukurinë, nëse ajo vetë nuk ju është shteg dhe as udhërrëfyes? Dhe si do të mund të flisni për të, nëse nuk është ajo vetë endësja e fjalimit tuaj?
I pikëlluari dhe i fyeri thonë: “Bukuria është fisnike dhe zemërbutë. Endet ndër ne si një nënë e re, pështjelluar nga lavdia e vet.”
I pasionuari thotë: “Jo, bukuria është e frikshme, e pushtetshme. Ashtu si stuhia, ajo lëkund tokën poshtë nesh dhe qiellin mbi ne”.
I lodhuri dhe i mërzituri thonë: “Bukuria është një pëshpëritje e butë, flet për shpirtin tonë.
Zëri i saj ia lëshon vendin heshtjeve tona si një dritëz e dobët që dridhet e trembur nga hija.”
Por i shqetësuari thotë: “E dëgjuam britmën e saj në male. Dhe me këtë klithmë u bashkua rropama e thundrave, rrahja e flatrave dhe buburima e luanëve”.
Natën, rojet e qytetit thonë: “Bukuria do të zëre fill me agun nga lindja”. Dhe në mesditë, punëtori dhe shtegtari thonë: “E pamë duke soditur tokën nga dritaret e perëndimit të diellit.” Në dimër, kush është i veçuar nga bora, thotë: “Do të vijë me pranverën duke vallëzuar kodër më kodër”. Dhe korrësi, në zhegun e verës, thotë: “E pamë teksa vallëzonte me gjethet e vjeshtës dhe vrundujt e borës nëpër flokë”. Gjithë këto gjëra thatë për bukurinë,megjithatë, s’folët për të,por për nevoja të paplotësuara.
Dhe bukuria s’është një nevojë, por një dalldi. Nuk është një gojë e etur, as një dorë bosh e ndehur. Por më shumë, një zemër e djegur dhe një shpirt i magjepsur.
Nuk është një foto që do të donit ta shihnit dhe as një këngë që do të donit ta dëgjonit. Por më shumë një pamje që e shihni me sy mbyllur dhe një këngë që e dëgjoni me veshët e ndryjtur. Nuk është limfa në hullitë e lëvores, as flatra bashkuar me kthetrat.
Por më shumë një kopsht në lulëzim të amshuar dhe një tufë engjëjsh përjetësisht në fluturim.
O popull i Orfalezëve, bukuria është jetë, atëherë kur jeta i heq velin fytyrës së saj të shenjtë. Por jeni ju jeta dhe ju vetë jeni veli. Bukuria është përjetësia që soditet në një pasqyrë. Por jeni ju përjetësia dhe ju vetë jeni pasqyra.
Ujdisi shqip: Rielna Paja
*Titulli i origjinalit: “Rrëfena për bukurinë!”
ObserverKult
Lexo edhe:
AKTORJA RRËFEN PSE BRAKTISI SHQIPËRINË: AI QË MA MBYTI MAMANË NUK U NDËSHKUA…
Ervina Kotolloshi, e njohur për rolin e “Ponjës” në Portokalli, u largua nga Shqipëria në kulmin e karrierës së saj dhe jeton prej vitesh në Paris.
Atje kreu masterin dhe doktoraturën, ndërsa aktualisht jep mësim në një universitet në kryeqytetin francez.
Ervina ka qëndruar larg intervistave dhe vëmendjes publike për kaq shumë kohë. Por së fundmi ajo dha një intervistë për emisionin “Abc-ja e mëngjesit”, ku tregoi arsyen e largimit nga Shqipëria.
Aktorja e humorit tregoi se vendimi për t’u larguar erdhi kur humbi mamanë e saj pas një aksidenti tragjik që pësoi.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
