Nga Visar K. Berisha
Halil Matoshi asht poet i transfiguruem, e për pasojë dhe transfigurues i dijes në diçka ma likuide, në ndjesi.
Me transfigurue sipas grekëve asht me përjetu metamorfozë. Ata me metamorfozë kanë shpjegue kalimin e figurës prej një forme t’pa kuptueshme, e për pasojë të pa denjtë, në ate të bukur e plot jetë. Fjala asht për shndërrimin e larvës në flutur, për grekët.
Por, duhet m’u rujtë prej gabimit! Halili s’asht fatos i të ashtuqujtunës Gefühlskultur, art i ndjesive, qysh e quen Carl E. Schorcke produktin kulturor të fillim shekullit XX. Jo, ndjenja te Halili asht lak për me u nxan të pa alternativë përpara dijes letrare.
“Sh’pia e vjetër”, poezi nga Halil Matoshi
Dera asht si baba që t’ruen
Nga ernat e forta nga ulurimat
Dritarja asht si nana që sheh përjashtë
kudo që je ajo të vjen mas
sepse druen për fatin tand
rrethue me demonë…
Skejon perden e rri tanë natën çuet nâna tue pa rrugën
që del në botë
derisa kthehet djali
Nëse nuk vjen p’ej shpie kurrë mâ!
Dritarja, ajo kuis
Nâna qanë…
Trajtë e shpisë nisin e kputen
Temelet luejn véni.
E dera rri nemitun
Ruen plangun
Baba edhe ai qan përbrenda
Dera edhe ajo sheh nga brenda
Ajo që gjimon
Nuk âsht era
Po dera…
ObserverKult
Lexo edhe:
