Poezi nga Adem Gashi
dimën asht e ftohti ka ra bashkë me natën
lodh gjymtyrësh e hutue mendjet
dhe gjumi ka ardhun
mos m’thoni se nuk kini pa andërr
tue pa andërr
ma s’paku nji herë palue vitet n’palë t’jorganit
e kur n’ferkun e mjesit gjumi ka firue
i kini thanë vedit:
ardh kenka koha m’u zgjue
bashk me borën dimni ka ra
e n’mashtrim na ka xanun të tanëve
pa e diktue se po hyjmë në nji tjetër andërr
ObserverKult
Lexo edhe:
ADEM GASHI: IKËN E IKËN
kam hipur në një urë
s’di sesi e s’di se kur
sot a dje a dikur
në është mbi Danub a Rajnë a Dri
në është prej hekuri a guri a druri
nuk e di
hipur kam të shoh valët e lumit
sesi vijnë
sesi shkojnë tutje moskthimit
krejt ndryshe nga ç’i shihja në letërsi
në vargje poezie a në prozë
me trille ritme e bujë
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ADEM GASHI: KAM NJOHUR NJË GRUA
është pak të them e desha
ose e dua
nga vazo antike m’u bë kristal
që pikon gishtërinjve ngadalë
lot e gjak
është pak
të them e vrava a më vrau
se qe orë a zanë, të them
një gryke mali dalë me m’zanue
qysh zhburrnohet burri për ‘i grue
ObserverKult
