Nata ja vnoj
tapën e zezë
Ditës
siç i vnohet nje shisheje
të mbushur me venë
Pastaj lakuriqët
filluen lojën qorrazi
nëpër terrin zi katran
ia m’syen Hanës
plot smirzi
Në mesnatë yjet
vnuen qetësinë
drithëruese
gjithëçka ra
në dremitje
vetëm kelbësi
zhbironte në errësi
Në mjes një knues
çukati tapën e shishës
dhe agu filloi të rrjedh
si venë e bardhë
e sjelli ditën e dehun
Në mesditë
zinet Dielli
me i ba hije
mendimit tim
