Aktori i humorit, shumë i dashur për publikun, Agron Llakaj së fundmi në emisionin e Eno Popit ka folur rreth profesionit të tij, aktrimit.
Tema e diskutimit ishte “Humori politik” dhe kush do të fliste më mirë rreth kësaj sesa vetë ata që imitojnë rolet e politikanëve?!
Aktori i humorit, Agron Llakaj admirohet prej vitesh për rolin e tij, personazhin e ish-kryeministrit të Shqipërisë, Sali Berisha.
Ai na tregoi se si është të përballosh këtë lloj presioni, të sjellësh në skenë një figurë politike duke i bashkangjitur nota humori duke thënë se asnjë aktor nuk duhet të jetë pjesë e ndonjë partie politike edhe se ai vetë kurrë nuk i ka shërbyer politikës me anë të humorit pasi humbet vlerat dhe besimin tek qytetarët.
Llakaj, gjithashtu shtoi se në momentin që publiku sheh mbështetjen e një aktori kundrejt një partie, ai ka bërë pis profesionin e tij.
“Shumë rrallë e imitoj, mendoj se ndoshta si personazh apo edhe si personazh politik duhet ta kuptojnë me kohë që do të vijnë të rinj e të reja. Me cikël është kjo punë, por kush e kupton ciklin?!” -shprehet Agron Llakaj.
Ka pasur raste kur në rrugë dhe më kanë kërcënuar sepse imitoja Berishën është shprehur fare hapur, Agron Llakaj. / dailyalbnews.com
ObserverKult
Lexo edhe:
HUMBI MOTRËN DHE TË ATIN BRENDA PAK KOHËSH, AGRON LLAKAJ NË LOT: ZOTI NUK MË KISHTE MËSUAR ME VDEKJEN
Në një kohë të shkurtër, Agron Llakaj humbi motrën dhe babain e tij dhe padyshim mungesa e tyre ka lënë gjurmë të pashërueshme tek ai.
Nga studio e ‘Vizionit të Pasdites’, Agroni tha se e kërkon shpesh babain e tij për bashkëbisedim, ndërsa shtoi se kur shkon tek nëna i mungon shprehja e të atit, “O Goxho ku je?”.
“Zoti nuk më kishte mësuar me vdekjen. Momentin e parë ishte me motrën dhe më tepër pamundësia ishte për t’iu gjendur sepse u shtrua në spital, Covidi nuk lejonte komunikimin dhe na iku vetëm si zë. Thjesht i dëgjova zërin. “Kam ftohtë”-tha. Ajo ishte goditja e parë.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
NDRE MJEDA: ANDRRA E JETËS (TRINA)
Molla t’kputuna nji deget,
dy qershia lidhë n’nji rrfanë,
ku fillojnë kufijt’ e Geget,
rrijnë dy çika me nji nanë.
Kreskë e bre perzie me lisa
rriten rrotull, me çetinë,
plepa t’but’ e qiparisa
mbëlojnë e veshin at’ ledinë.
S’ushton mali prej baktie,
s’fryn murrlani me duhi;
paq i kthelltë prej perendie,
paq prej njerit e qeti.
Gurra e lugut veç ushtonte
si lahutë me kangë kreshnike;
e ndër pemë bylbyli këndonte
valle dasmet e fisnike.
Ngreh, bylbyl, n’at’ hije valle,
ushto, gurrë trimneshë, n’shkambije;
bulk i natës kungallë, qi talle
nëpër gemba e për lamie,
ObserverKult
