Të kam dashur gjithmonë, prej çastit të parë
kur fshive cepin e syrit me një gisht drite,
kur pashë, fytyrën time që rridhte në një lot ngjyrë shiu
drejt gjirit tënd të bardhë
përmbi lulen e buzëve të hapura…
Të kam dashur gjithmonë, prej atij çasti,
krejt vjeshtat e mia vallëzojnë mbi gjoksin tënd,
si fëmijë që po mësojnë të ecin kapur pas shikimit të nënës.
Të kam dashur gjithmonë, prej çastit të parë
kur në tokën e pëllëmbës sate mbolla prekjen
dhe gishtat e mi çelën sythe të ajërt
trupi im u mbush me pranverë,
si qielli në mars me zogj të largët…
Të kam dashur gjithmonë, e kam ditur se je,
kam shfletuar fytyra dhe njerëz duke të kërkuar
si një emër që do të më fliste me zë – sa ta gjeja;
me brinjët e mia kam shpupluar zjarre të huaj.
Të kam pritur me padurimin e fëmijës dhe me drojën
se vdekja ekziston veç për ata që nuk gjehen…
Të kam dashur gjithmonë, edhe kur nuk e dija
se njeriun nuk e dallojnë dot sytë, por zemra…
ObserverKult
————————————
Lexo edhe:
Ilirët: Të kam dashur dhe të du (teksti dhe kënga)
Lexo edhe:
HEMINGUEJ – PETRO MARKOS: SHKRIMTARI, QË E DO NJERIUN DHE VDES PËR TË, SHKRUAN MIRË!
Një ndër autorët më të mirë shqiptarë, i cili për fat të keq vlerësohet jo aq sa duhet, është Petro Marko. Me librat e tij “Nata e Ustikës”, “Hasta la vista”, “Qyteti i fundit” e të tjerë, ai krijoi të parat vepra shqipe të letërsisë së brezit të humbur.
Fati kishte dashur që një herë e një kohë, ai të takohej me laureatin e Çmimit Nobel, shkrimtarin e madh Ernest Heminguej.
Në artikullin “Shkrimtari, që do njeriun dhe vdes për të, shkruan mirë…”, marrë nga parathënia e librit “Për kë bie këmbana”, botim i shtëpisë botuese “Ombra GVG”, Petro Marko shkruan:
…U njoha me Heminguejin në Valencia, në Kongresin e Shkrimtarëve më të shquar të botës, si: Pablo Neruda, Nikolas Giljen, Andre Marlo, Nekse, Ana Serges, Luvdig Ren, Aleksej Tolstoj, Rafael Alberti, Atonia Maçado e të tjerë. Ky dukej më i gjalli. Unë për herë të parë i shikoja dhe u dëgjoja emrin këtyre kolosëve të letërsisë bashkëkohore, të cilët, me mendimet dhe shkrimet e tyre, i dhanë një hapësirë më humane, më internacionale dhe socialiste letërsisë dhe artit botëror.
Tekstin e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
