Shtëpia botuese “Dukagjini” ka nisur me kolanën më të re të librave letrarë, të quajtur “Anima”. Pas dy kolanave të mëhershme, me libra eseistikë, filozofikë, historikë dhe atyre nga letërsia shqipe etj., kjo shtëpi botuese nis këtë kolanë të re që është një ekskurs nëpër autorët dhe veprat më të njohura të letërsisë botërore.
Me një koncept editorial të mirëmenduar, me përzgjedhjen e autorëve dhe përkthyesve, po ashtu me kujdesin e veçantë të redaksisë së “Dukagjinit” synon qendërzimin e vëmendjes së lexuesit në letërsinë e mirëfilltë botërore.
Kolana nis me librin “Sonata e Krojcerit” të Lev Tolstoit, të përkthyer nga shkrimtari, profesori dhe përkthyesi Agron Tufa. Ky libër, i autorit klasik rus, trajton një ndër çështjet më fundamentale shoqërore, atë të martesës, problemeve që e shoqërojnë atë dhe luhatjen e individit mes dashurisë, xhelozisë, urrejtjes.
Novela shoqërohet me një parathënie, që shpjegon ambientin kontekstual në të cilën u ngjiz ajo, ndërsa pasthënia, e shkruar nga vetë Tolstoi, përveç rrethanave të krijimit të novelës, shpërfaq idetë, mjaft aktuale, të autorit rreth problemeve shoqërore që prekin dhe ndikojnë institucionin e martesës.
Libri i dytë i kolanës është romani “Zhdukja e mistershme e markezes së re De Loria”, i shkrimtarit José Donoso. Donoso, pjesë e bumit latino-amerikan, thuajse i panjohur për publikun shqiptar, i prezantohet këtij të fundit, me një libër që, përveçse trajton dëshirat më intime të qenies njerëzore, lartëson erotiken në nivelin artistik.
I përkthyer nga përkthyesi i mirënjohur Bajram Karabolli, ky libër është ftesë jo vetëm për një shkrimtar tepër të rëndësishëm, por të panjohur për lexuesin shqiptar, por edhe për thellimin e tij në kulturën latino-amerikane.
“Ledi Makbeth nga guberna e Mcenskut” i Nikolai Leskovit, trajton “dashurinë fatale” dhe fundin tragjik të heroinës së kësaj novele. Nisur prej titullit, trajtimi i personazheve dhe fundi tragjik, novela krijon lidhje intertekstuale me veprën e Shekspirit.
Leskov, i konsideruar si një ndër autorët më të vështirë për t’u përkthyer, për shkak të një gjuhe idiomatike, i vjen lexuesit shqiptar, për herë të parë, me një përkthim të mrekullueshëm nga Agron Tufa.
“Mjegull” nga Miguel de Unamuno, është një ndër librat më të mirë të këtij autori që solli ndryshime të mëdha në letërsinë botërore, qoftë për nga trajtimi tematik, qoftë për nga risitë narratologjike.
Personazhi i Unamunos gjendet gjithnjë në zgrip, duke u luhatur mes ëndrrës dhe zhgjëndrrës, mes reales dhe irreales, të vërtetës dhe të pavërtetës etj., dhe përmes këtij rrëfimi, autori trajton problemin më të madh të qenies njerëzore, dyshimin në ekzistencën e vet.
Mendoj, prandaj jam apo jam, prandaj mendoj, fraza dekartiane bëhet lajtmotiv i këtij romani, që përveç lojës narratologjike dhe diskursit filozofik, shoqërohet fund e krye me një sentimentalizëm që rrjedh nga naiviteti i personazhit kryesor, Augusto Perezit. Libri është përkthyer nga Orjela Stafasani.
“Anima” është një ftesë, jo për një tip lexuesi në veçanti, por për lexuesin në përgjithësi, për atë që tërhiqet nga e bukura, duke na kujtuar se është gjithnjë koha e duhur për t’u kthyer kah arti dhe kah vlerat e vërteta letrare.
ObserverKult
————————————
LEXO EDHE: REKOMANDIME LEXIMI NGA ORJELA STAFASANI
