Nga Arjola Zadrima
M’quejnë Evë!
Kam lindë me kohë,
n’andrrën e qiellit
nën pushtetin e Zotit.
Ju kam besu duerve tueja
kur shpinën m’kanë ledhë,
verbnisht me epsh t’çmendun
ndër buzë kam tjerrë
hartën.
e të kam pa në sy.
Në këtë jetë të njoha ty
e shumë të tjerë,
që erdhën për një herë,
lëvizën pemë, male
yjet e hanën
për një dëshirë të rreshkun.
Unë kërkojsha parajsën
t’qiellës jo të tokës,
se bash brenda kësaj jete
jam kryqëzue në terrin e botës.
T’quejnë njeri
i lindun je, prej barkut të shenjtë
para gjinit tem lutesh
me psalme më zbutë,
e vërtik m’pushton
si heshtë, a dëshirë e pabesë
për një natë të gjallë
ku askush nuk pshton
pa u kallë!
ObserverKult
Lexo edhe:
VIDEO-POEZI: ARJOLA ZADRIMA INTERPRETON POEZINË E SAJ “ÇDASHTJE”
Sot më ke mësue,
se dashnia asht plumb e randë,
ma ke lidhë për fyt,
tue lanë nji fole të vogël për përmasat e mia.
Sot më ke vra deri në amë të shpirtit,
me puthje,
kafshime,
rrokje,
lshime
fjalë butësisht të egra,
andrra me sy hapë…
Tash jam nji marimangë e madhe,
që pickon vedin
e s’gjen qetësi,
eci nëpër plasa muresh të vjetra,
ndërtoj rrjeta qe kputen,
ditët zhduken pa aromë.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
