N’synin e korbit asht dashtë m’u la
nji vashë
n’pendlat e tij m’u mbështjellë
e amël me fjetë
n’ujin e krypun dhetë herë m’u përvëlu’
e n’qerpikun e vet
m’u varë si akull i trashë
Zemrën e vrame
asht dashtë n’gjumë me ia vu
me fjetë shumë e mos me vdek’
si flutur
n’andrrën e çiknisë m’u zgju’
O
n’synin e korbit asht dashtë m’u la
nji vashë
e laraskat kangën me ia knu’
