Dreqnit, n’lëkurën e njeriut, i ke Atdhe!
Duhet me dashtë vetën. Asht java e fundit e pastrimit!
Duajeni vetën për hirë t’vetës, se atdheun, mjerisht, keni fillua me matë me kutin e Edit, Albinit, Hashimit…!
Kam pritë t’përafroheni, e kapërcye i paskeni bjeshkët tue ikë nga njeni tjetri!
Brina s’paska djalli, siç thojshin librat e shenjtë!
Ai thojshin hyn në njeriun, por rrejtë paskan.
Njeriu paska hy n’lëkurën e tij!
Por, meqë s’rrihet bashkë me njeriun, ai doli nga lëkura me f’tyrë njeriu, e njeriu mbeti n’lëkurën e dreqit.
Tani s’po dihet, cili po na flet, e cili po na mat me kut!
Ai zgatavelli andej, gjuen gurë me i thye bjeshkët, nga frika se mos po i rrëxohen mbi krye!
Ky zgatavelli këndej, gjuen gurë përrojeve, nga frika se bahen det, e mbytet.
Kur i kishim logjet e bjeshkëve, i kishim Marash Lulat, Prek Calat, e Marash Ucat, s’kishim kryeministra e presidenta budallica, që për nji lugë mjalt, i lëpijnë buzët, e gjuha iu rrëshqet, e miletit ia ngatërrojnë pejt.
S’dihet a flasin a pëllasin, se turitë s’i nxjerrin prej strajcave me taxhi!
E prej tutës, futën n’lëkurën e dreqit, e ai ua then qafën kërshave, se nuk durohen!
Do analista telallxhijë, flasin e sillen si p…dha nëpër tirqi, tue i kërkua shkjekat me dalë, e kacavjerrën rroqeve!
Do gazetarë, bajnë punën e argatit e do këshilltarë, ende kujtojnë se s’ka mbarua lufta, e s’duen t’çkapen prej komandantave!
Atdhe!
Erdhi dita që njeriun mos me dashtë as dreqi!
Po, se s’dashka me bi n’arën e vet. Asht metilavë nga egjra!
U dashka pastrua e kullua n’ujin e 72 gurve.
N’sitë e n’shoshë u dashka kalua, kjo fara jote atdhe, e n’logjet e bjeshkëve, u dashka me hjedhë, me lopata druni!
Aman!
Këtë javë, mos e matni atdheun me kut, po me mendët e Edit, t’Albinit e t’Hashimit, se java asht e shenjtë, e mos pahiri, po shenjtërohen këta dreqën, e shpëton atdheu prej tyne!
Dardani, 20.05.2020
ObserverKult
