Mbi 70 vjet më parë, në 24 dhjetor 1950, në përpjekje të vazhdueshme për të rrëzuar regjimin gjakatar të Enver Hoxhës, u vra pabesisht Alush Lleshanaku, luftëtar i lirisë i trajnuar nga aleatët, menjëherë pas Luftës.
Prof. Lleshanaku ishte nga grupet parashutiste të Bllokut Kombëtar Indipendent, që u formua në Itali, nga Gjomarkajt, dr. Ismail Verlaci dhe Ernest Koliqi.
Ishte i pari i grupit të Elbasanit, që bashkë me ato të Shkodrës, Kurbinit dhe Mirditës, u lëshuan sistematikisht me parashutë që nga 1949. Qëllimi i këtyre misioneve ishte destabilizimi i regjimit komunist, për ta shkëputë Shqipërinë nga orbita e Moskës.
Alush Lleshanaku është njëri prej luftëtarëve më të spikatur të qëndresës kundër regjimit komunist. Historia e tij nis që nga dhjetori i vitit 1944, kur ai u largua i plagosur nga Shqipëria. Por më pas, erdhi disa herë për të organizuar qëndresën antikomuniste.
Alush Lleshanaku, së bashku me desantët Abedin Cango (nga Shambërdhenj i Gramshit), Halil Hoxha (nga Tunja e Gramshit), Rexhep Kasa (nga Polisi i Elbasanit) dhe Zenel Cana (nga Dragoti), u desantua nga Blloku Kombëtar Indipendent, në 22 shkurt 1950, në malet e Mirditës, ku duhej të takohej me grupin tjetër të Gjon Markut. Misioni i Alush Lleshanikut ishte vetëm informativ. Për fat të keq, grupi ra pre e tradhëtisë.
Abedin Cango dhe Halil Hoxha u vranë të spiunuar, pak muaj pas desantimit, në zonën e Gramshit. Zenel Cana u arrestua dhe më vonë, u dënua me 15 vjet burgim.
Alushi, nga shkurti deri në dhjetor 1950, lëvizi midis Mirditës dhe Elbasanit. Rihyri në Elbasan në fillim të dhjetorit. Në 24 dhjetor 1950, ai kishte lënë takim me një mikun e tij, në një shtëpi përballë sportit të vjetër në Elbasan, afër mullirit të Gani Bungës. Pas shumë mëdyshjesh dhe presionesh, miku e shiti. Grupi operativ u vendos në shtëpinë e kurthit. Aty, grupi operativ i MPB-s, i frikësuar nga prania e tij, i bëri thirrje të dorëzohej. Alushi u vendos në dhomën e miqve të shtëpisë. Në këtë çast, 10 automatikë u drejtuan drejt tij. Njëri nga grupi, Ilo Stojko, duke pasur frikë se mos ndoshta Alushi merrte armën, e qëllon dhe e vret.
Për të mos u zbuluar se ngjarja ndodhi në shtëpinë ku u bë takimi, Sigurimi organizoi një legjendim (quhet përhapja e një lajmi të rremë). Trupin e Alushit e balsamosën në Tiranë dhe disa ditë me vonë, e sollën në urën e Paprit, ku improvizuan një beteje. Pas njoftimit në gazetën “Zëri i Popullit” se gjoja ai u vra në këtë betejë, trupin e Alushit e sollën në qendër të Elbasanit, ku e ekspozuan përpara popullit (fotoja bashkëlidhur).
I fundit i grupit të Alushit, Rexhep Kasa, u vra heroikisht në fshatin Godolesh, sepse nuk pranoi të dorëzohej. Disa procese gjyqësore u organizuan kundër miqve të Alushit (3 prej të cilëve me vdekje).
Fat të keq patën në vitet vijuese, ata që i morën jetën Alushit. Bashkëpunëtori i parë (i shpërblyer për vrasjen me një thes me misër) u paralizua dhe vdiq mes vuajtjesh. I dyti, i ri në moshë, u burgos për vjedhje, pak javë pas vrasjes së Alushit. I treti, personi që kreu vrasjen, duke qenë drejtor në burgun e Shkodrës, vrau veten në vitin 1957, i akuzuar për vjedhjen e parave të të burgosurve.
Viti 1950, grupi parashutistëve shqiptarë të B.K.I-së. Shtatë prej tyre ranë dëshmorë gjatë misionit të tyre kundër komunistëve në Shqipëri./kujto.al
