Jetojmë në një botë ku funerali ka më shumë rëndësi se i vdekuri, ku martesa ka më shumë rëndësi se dashuria dhe ku pamja fizike ka më shumë rëndësi se intelekti.
Jetojmë në një botë ku kafshët janë miqtë më të mirë se njerëzit. Pra jetojmë në kulturën e kavanozit që përçmon atë çka përmban.
Nga: Eduardo Galeano
Përktheu: Bajram Karabolli
ObserverKult
Lexo edhe:
EDUARDO GALEANO: DUHET TË KEMI GUXIMIN PËR TË QENË EDHE VETËM…
Duhet të kemi guximin për të qenë edhe vetëm, por, mbi të gjitha, guximin që të rrezikojmë së bashku, sepse një dhëmb jashtë gojës është i kotë, po ashtu edhe një gisht jashtë dorës.
Të jemi të pabindur, sa herë që marrim urdhëra që poshtërojnë ndërgjegjen tonë ose shkelin ndjenjat dhe dinjitetin tonë. Duhet ta meritojmë edhe të quhemi të çmendur, siç u quajtën nënat e Sheshit të Majit në Buenos Aires, kur u ngritën furishëm për të kërkuar bijtë e tyre të rrëmbyer nga diktatura.
Duhet të jemi kokëfortë dhe të mos besojmë e të mos pranojmë, asnjë provë-gënjeshtër qeveritare, sepse do të na poshtërojnë edhe më shumë se ç’na kanë poshtëruar deri tani…
TEKSTIN E PLOTË E GJENI KËTU
ObserverKult
lexo edhe:
