të hënën
as dashuria nuk mjafton në këtë tokë humane
për dorë a për bisht a për brirë jetën për ta kapur
të martën
shes paterica çeliku për fëmijët
dhe jam i lumtur që ua fali lirinë
për t’i ngulur hapat e tyre gjigantë mbi akullin e atdheut
heroikisht të dashur
të mërkurën
kam zjarmi e ethe
sanatoriumet kaherë janë mbyllur me dekret
pushteti ka luftuar për të mirën e popullit
me deklarata universale e specifike
ka zhbërë të gjitha mikrobet parazitët farën e fëlliqur
nga çdo zyrë rrugë shtëpi
nga çdo gojë e bythë njerëzore
të enjten
nga degët e hardhisë së prostituimit të shpirtrave
vjel mëkatin tim e të tjerëve
me zemër të hapur ju them
nuk gjykoj njeri kur detyrohet të bëjë si unë
secili ka të drejtën e patjetërsueshme në jetën e tij
të mbijetojë
të premtën
i thërras asaj krijese me emrin zot
i lutem në njëmijë e një emra
me të cilët e ka pagëzuar njerëzimi
për më shumë oksigjen
për ne
robërit e tij e të shtetit
të shtunën
bërtas me pëshpërimë aq të lartë e të huaj
sa gati e panjohur mezi arrin në veshët e mi
njerëzishëm të curruar me gërshërët e kushtetutës së llastiktë
dhe tinëz i thuri himn guximit kryeneç të syve të çartur
në çdo stinë për të çelur
e diela
është kohë korrjesh
hambarin e shpresës e mbushi me gënjeshtrën e përditshme të mijëvjeçarëve
nesër do të lindë tjetër diell
dhe vrapoj e vrapoj lakuriq
në shi
mbi shinin e trenit të ikur
dhe fishkëllej me duar në xhepa
të nesërmen është e hënë në atdheun tim
