më duket se kam hy në moshën e Kasandrës
të vërtetat më shfaqen si ylberë mbas shiut
jam rropatë pa e ditë kaq vjet
mbas njerëzish që të verbër kanë me vdekë
tash retë më hapen
dielli më shpon
por në moshën e Kasandrës askush nuk të beson
duhet më shpejtu më i folë të vërtetat
sa jam ende e bukur
që të mos mendojnë se e kam nga zilia
sa burri ende më don
që të mos mendojnë se e kam nga refuzimi
sa ende e fortë qëndroj
që të mos mendojnë se e kam nga dobësia
se njerëzit nuk dojnë me ndigju çfarë i fut në siklet
ti ia dëfton qytetin që digjet e ata ndër flakë
fëmijëve u mësojnë biçikletën
kjo botë e çmendun digjet por nuk ndryshon
gratë në moshën e Kasandrës
askush nuk i beson
