Mos u frikëso, e dashur
Me vetminë do të mësohemi
Si fat e si mallkim
E vetmuar është edhe hëna
Që e sjell krejt botën në vetull
Ajo të forcon
Me mbërri deri në breg të harrimit
Shpërfaqet si në një gropë të madhe
Si në një varr të heshtur në borë e në shi
E vetmuar
ka mbetur edhe ora e kurdisur
peng në dorën tënde
Ajo nuk është ëndërr e bukur në fluturim
Është fat dhe mallkim.
