Dashuria ime me vrull i çan bjeshkët
Nuk fluturon nga kepi në kep si dikur
Mbi shpinën këngëve të moçme majekrahu
Ka ndërruar formën e lëvizjes
Udhëton përmes maleve që ikin kah qielli
Nga njëri cep në cepin tjetër të dhembjes
Dashuria ime udhëton dhe i dridh gurët
Ata gurë që hidhërohen e na zënë përfundi
Ata gurë pa të cilët nuk mund ta shenjojmë
Bukurinë e jetës kur zë vend trishtimi
Dashuria ime gjëmon si një lumë i rrëmbyeshëm
I mbushur nga lifqerët e syve të perënduar
Nën flatrimin e shqiponjës së vjetër
Dashuria ime rrëshqet butësisht anës së detit
Aty ku dhembja përfytet me bajlozin
Për t’ia këputur kokën që e nxjerr nga dheu.
ObserverKult
Kliko edhe:
FARUK TASHOLLI: TRI KËNGË E NJË DHEMBJE
SHIKIMI MBI SHKODËR
ME SYRIN E ROZAFËS
Sytë e mi nuk e shohin Shkodrën
Pa syrin e Rozafës nën gur
Që fryn e fryn Bunën e lotëve
Si të ngjitem gurëve të rrëshqitshëm
Latuar me atë lëng syri shekujve
Te rrënjët e Legjendës
Si ta zë Shkodrën me atë shikim të etur
Të atij syri që kullon dhembshuri
E nuk ka kush ia fshin qerpikun
Po dal me ty e dashur butësisht
Në majë të majës kështjellës së ashpër
Ta di më në fund çka është gruaja
Që ia ruan fytyrën qytetit
Vetëm syri yt ma kthen shikimin
Ta zë Shkodrën me zemër
Ku vesa e dashurisë njomë ndjenjat
Bregut të etjeve të Drinit
Kliko për poezitë tjera KETU
ObserverKult
