Ç’të bëjmë me kujtimet, më thuaj
t’i lëmë harlisur mbi bar
Të etur, zhgënjyer, të huaj
me lotë të ngrirë e të tharë.
Por jetë vazhdon e kurdisur,
nga dorë e një Zoti të lashtë
Në dorë mbet një ëndërr e grisur
e thurur me penj e me kashtë.
Tashmë s’dimë ç’bëjmë, çfarë thua
vërtetë të mbarojnë historitë
Fillojnë me oh zëmër të dua
e treten pa shpresë e pa dritë.
E muret na ngrihen midis,
na gjetën të lodhur, kushdi
Shkojnë fshehtas ca vjet të rinisë
e mbetemi thjesht në vetmi.
Atëherë shkojmë përtypim të vjetër,
shtojmë arna në trup gjithsesi
Veç ëndërr, muzikë apo letër
Zë zgjon një kujtim përsëri…
ObserverKult
