Poezi nga Frederik Rreshpja
Lërmë të vij me ty!
Në fushë ecin cig anët dhe mbi supe
daullet u varen si kufoma,
ku shpirtrat e shkretëtirës
s’kanë për t’u zgjuar kurrë.
Nga çerdhja e shiut fluturoi
kënga e rëve tërë gjëmë.
Lërmë të vij me ty!
Ky është muzgu im i fundit.
Unë vij tek ti të vdes, s’e ke kuptuar?
Më duhet të vdes dhe më duhet pastaj
të shpërndaj gjakun tim mbi trëndafilat.
ObserverKult
—————–
Lexo edhe:
PSE POETI FREDERIK RRESHPJA KËRKONTE QË NË VEND T’ARKIVOLIT TA FUTNIN NË NJË KUTI LODRASH PËR FËMIJË
Frederik Rreshpja (1940 – 2006), ishte poet, eseist, publicist dhe botues. Më 1975 vepra e tij hiqet nga qarkullimi, arrestohet dhe dënohet me 4 vjet.
Ridënohet disa herë dhe në fund del nga burgu në Sarandë. Nga viti 1992 shpërngulet nga Shkodra në Tiranë. Themeloi dhe menaxhoi shtypshkronjën dhe Shtëpinë botuese “Europa” dhe ishte drejtor i revistës kulturore-letrare me po të njëjtin emër.
Pas vitit 2000 jeta e tij ndryshoi rrënjësisht. Rreshpja përjetoi një varfëri të skajshme. Vdiq më 17 shkurt të 2006.
ObserverKult ju sjell një fragment nga libri i Petrit Palushit “Frederik Rreshpja, që s’e kuptuam kurrë” ku paraqiten kujtime tronditëse, dramatike e poetike për dy ditët e poetit Frederik Rreshpja, në Kukës, disa muaj para se ai të ndahej nga jeta:
Prej aty, bisedën e zhvendosi te Prizreni.
-Më mbeti merak që s’e pashë Prizrenin, – shtoi.
– Kur shkova me autobus, kaluam nëpër Prizren, por shoferi s’e ndaloi autobusin. Edhe kur u ktheva s’pata mundësi ta shoh. Por Kuteli ka qenë në Prizren… Atëherë ishte luftë, kurse unë nuk munda ta shoh as në paqe…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
