Greta Kadare: Gjithmonë në të njëjtën orë mëkatoj Zot

KUR TI MUNGON POEZI NGA GRETA KADARE OBSERVERkULT

Poezi nga Greta Kadare

Gjithmonë në të njejtën orë mëkatoj Zot, më fal!

Te kjo tokë ka ngricë pakufi
Një yll nga qielli fshehtas e rrëmbej
e hedh pa frikë mbi gjinj
S’mund t’ia shoh sytë, as t’i flas nuk mundem
Mëkatoj Zot, ndiej, vetëm e ndiej zjarrin e tij

Falmë, Zot!
Falmë për të dy, ai yll është mëkati im.

Greta Kadare

ObsereverKult

Lexo edhe:

RUMI: E PASHË SOT MIKESHËN TIME…

E pashë sot mikeshën time, turbanin e praruar,
Shtëpisë rreth e rrotull vinte, me çapin e nxituar.

Dhe harku i saj kumbim të ëmbël përhapte me lahutë
Ashtu siç shkrep një gur stërralli kur ndez eshkën e butë.

E dehur, e dalldisur fort ca vargje po këndonte
Sakinë thrriste që t’i vijë, tek kënga e trazonte.

Pa vjen Sakiu, pa një, pa dy, me broken e kërkuar
Dhe n’atë kupë që shndrit hedh verën e bekuar.

(Në lëng të thjeshtë a ke parë, ke parë ndonjëherë,
Se si del flaka-gjarpërushe nga gota plot me verë?)

Sakiu, me fytyrën hënë, vë kupën mbi çardak,
Përkulet lehtazi dhe ulet të puthë atë prag.

Sakaq me gaz e shtrenjta ime merr kupën e lartuar,
E pi, gëlltiti nga lëngu i saj me etje të pashuar.

Të artat flokë u shkëndijuan me një shkëlqim të beftë.
Kujtoi kohën, se si ish dhe nesër si do të jetë.

“Një diell i së vërtetës jam! Jam dashuria vetë!
Në shpirtin e dremitur hedh magji, lumni e jetë!”

Përgatiti: Dalan Shaplo

ObserverKult