(Epokë dhe epikë)
livadhet e Zajçecit janë moçmue
mjekrra u ka dalë
t’mdhaja në botën tonë t’vogël
do i hanger mali
do i hanger udha
u plaken u mbushën rrudha
mbajë mèn kostarët hokatarë
darsmat me kangatarë
gara me kuaj kambsori gurapesh’
e fjalë me i trimnue
jepi champ kapërce
këto gunga e cunga
livadhet janë aty
veç ndryshk kohe i ka mlue
Zajçecit bytym i rashë
prillit me shi,
shoqnue me livadhet kostarët lojtarët qobanët drumtarët
ato shfaqen në mënyrë ciklike
zhdukën tue u bâmun data
betejash e lavdesh t’vjerruna n’tela epik
livadhet e Zajçecit
vërtet nuk plaken ndryshkën
mosha e kostarëve âsht zhbâ
livadhet jo –
p’ej lëkurës së kohës
thes bâjmë shpirtnat
e t’parëve me i bajtë kahdo
ata që sot i bien anej
shohin ndoj sh’pi metun shkret
nji makinë që m’i asfalt rrshet
brenda njat thes me t’dekun
që flasin me ata që enden këndejpari
dikush që udhtarët s’i njeh
të parët e tyne s’i sheh
sheh nji makinë që flet për livadhe
ObserverKult
Lexo edhe:
