Në rubrikën Personale, mysafir yni është shkrimtari Jusuf Buxhovi.
–Si ndodhi takimi i parë me letërsinë?
– Ndodhi nga fundi i viteve të pesëdhjeta, si nxënës i shkollës fillore, me javoren e ilustruar për fëmijë “Fatosi” (botim i Shkupit me kryeredaktor Mehmedali Hoxhën) dhe “Pionierin” nga Prishtina.
– Kur ratë në “grackën” e saj?
– Kur lexova “Lugjet e verdha“ të Rexhep Hoxhës, vjershat e Mark Krasniqit dhe po ashtu, kur për herë të parë rashë në kontakt me poezitë e Martin Camajt.
– Kur nisët të ndiheshit shkrimtar?
– Ndjesia e të qenit shkrimtar është relative. Megjithatë, për mua, përkushtimi i vazhdueshëm ndaj krijimit, pra si shkrimtar, lidhet me kapërcimin, kur bëra kapërcimin nga frymëzimi i çastit (poezia) për te narracioni (proza tregimtare)…
– A ja keni shtruar ende atë pyetjen shumëdimensionale vetes “Pse shkruaj”?
– Nuk ia kam shtruar vetes këtë pyetje, meqë e kam pasë të qartë nga fillimi se për me shkrue do të thotë me iu dhanë imagjinatës, me e ndryshue realitetin…
– Çka ju bënë të veçantë si shkrimtar?
– Këtë nuk e di…
– Çka keni thënë me shkrimet tuaja?
-Kësaj pytje përgjigje mund t’i japin të tjerët, lexuesit…
– Çfarë u ka mbetur ende pa thënë?
– Shumëçka…
– I besoni muzës apo përvuajtnisë së punës së pareshtur?
– Të dyjave. Janë të ndërlidhura…
– Sa jeni sistematik në të shkruar?
– Nuk më pelqen të jem sistematik, meqë kjo letërsisë ia merr kreativitetin…
– Sikur t’fillonit nga e para, do t’bëheshit sërish shkrimtar apo jo?
– Gjithsesi…
ObserverKult
Lexo edhe:
JUSUF BUXHOVI: MALLKIMI I KASABASË SË PËRHERSHME
—————————————-
Lexo edhe:
XHABIR TABAKU: DUA TA FLAS SHPIRTIN E MENDJEN DERI NË THELLËSI!
