Poezi nga Kay Johnson
Në parajsë ata kanë dhoma
shumë të ngjashme me tuajat
-mbase pak më të lëna pasdore –
kjo ka 3 karrige dhe një dysheme të lashtë me pllaka.
të gjithë engjëjt ankohen
sepse nuk marrin mjaftueshëm diell.
Sado që askujt nuk ia ndien edhe aq fort.
Macet nuk lejohen.
Është sall një mace e trashë, Miteau.
Duhet ta përdorim me radhë.
Të gjitha macet në Parajsë janë goxha të trasha.
Njerëzit i flasin të gjitha guhët,
edhe pse kryesisht frëngjisht.
Dorezat e dyerve janë në mes të dyerve.
Njerëzit janë të të gjitha ngjyrave.
Të gjithë kanë nga një ëndërr.
Ata flasin nga shpirti i tyre.
Secili ngado që shkon mbështillet në të.
Ata të dëgjojnë kur ke ndonjë gjë për të thënë.
Nuk ka shoqëri.
Kush të pëlqen vjen, ai që nuk të pëlqen ikën.
Nuk të pëlqen apo e ke ndokë zët.
Çështje afiniteti.
Çfarëdo që dëshiron, thuaje.
Disa kanë një ose janë një.
Liria e tepërt të rraskapit.
Duhet të flesh shumë.
Njëri i bie flautit gjithë ditën dhe natën.
Disa dhoma janë klasike, të tjerat bop.
Zonja e shtëpisë i qorton të gjithë
dhe kështu vepron me secilin veç e veç.
Engjëjt mblidhen në grumbuj.
Ngandonjëherë këto dhoma i zënë 20 engjëj.
Askush nuk e kundërshton mungesën e hapësirës.
Të gjithëve u pëlqen të prekin njëri-tjetrin.
Dritat ndizen dhe fiken.
E përdorin shumë, drita regëtin.
Bie shi në çati.
Vrimat janë të mbuluara me xham.
Zërat në mure
tingëllojnë si radio të vogla.
Orët me zile bien çdo orë nga ora 6 e mëngjesit
mund ta bësh një hartë të kësaj ndërtese.
Në nevojtore duhet të qëndrosh në këmbë
në ishujt e valëzuar.
Niagara të vërsulet rreth këmbëve.
Qesharake, ama këmbët nuk lagen kurrë.
Këpucët kurrë nuk rrinë rehat.
Dashuri është të ecësh në dysheme ditë e natë.
Zëri amerikan bërtet: “Lart!”
Këmbët zbresin shkallëve të katit.
Është ftohtë në këtë dhomë lart.
Mund të dëgjoj një engjëll duke u kollitur.
Tash ata të gjithë e kanë La Grippe.
Shkrimtarët shpërndajnë fletë refuzimi.
Mund të bësh çka të duash.
Askush s’ta sheh për të madhe.
Askush nuk shkon në takimet e caktuara.
Askush nuk e ka atë gajle!
Mund të shkruaj në makinë këtu çdo orë.
Mund të pikturoj pa koment.
Të gjithë hanë bukë.
Mu kujtua: më duhet të nxjerr një dhëmb.
Por të gjithë në këtë hotel jetojnë.
Askush nuk vdes kurrë.
Përktheu: Fadil Bajraj
ObserverKult
Lexo edhe:
