Në Pallatin e Rinisë, nata e parë e edicionit të tretë të Festivalit të Këngës solli emocion, nostalgji dhe performanca të jashtëzakonshme nga artistë të rinj dhe të afirmuar, duke dëshmuar ringjalljen e muzikës shqiptare në Kosovë.
Mbrëmë, Pallati i Rinisë u mbush me dritë, ritëm dhe emocion. Edicioni i tretë i Festivalit të Këngës në Radiotelevizionin e Kosovës u hap në mënyrën më madhështore, duke e kthyer këtë event në një manifestim të artit muzikor që përbashkon breza dhe stile.
Në një atmosferë solemne e festive, Kori Siparantum, nën dirigjimin e Memli Kelmendit, interpretoi veprën e kompozitorit Musa Piperku, “Këngë Moj”, duke e shndërruar hapjen e festivalit në një përjetim që preku çdo zemër në sallë. Tingujt e fuqishëm të korit ishin si një ftesë për t’u kthyer tek rrënjët e muzikës sonë, për ta dëgjuar të shkuarën me veshët e së tashmes.
Energjia e skenës dhe larmia e emocioneve
Moderuar me elegancë nga Dukagjin Podrimaj dhe Rina Krasniqi, nata e parë u shndërrua në një mozaik emocionesh, ku çdo performancë tregoi një rrëfim të ndryshëm artistik.
Teutë Halili hapi garën me këngën “Amin”, një këngë që përcolli mesazhin e vetëdashurisë dhe forcës së gruas. Pas saj, Almir Kraba solli energjinë urbane të “Nuk ka si ti”, ndërsa Elmedinë Ramushi me “A po m’sheh” krijoi një atmosferë të ngrohtë e melodike.
Semi Tafaj u përqafua nga publiku me “Vazhdoj”, një pop-baladë e brishtë dhe e ndjerë, ndërsa Art Lokaj, Kiara Juba, Egzon Pireci, Arsi Bako dhe Laorjan Ejlli sollën radhazi performanca të fuqishme, duke i dhënë skenës dinamizëm dhe shumëllojshmëri zhanresh.
Një homazh për “Akordet e Kosovës”
Një moment që ngjalli emocione të thella ishte përmbledhja retrospektive kushtuar “Akordeve të Kosovës”, festivalit legjendar të dekadave ’60–’80. Në ekranin gjigant u shfaqën pamje arkivore me Nexhmije Pagarushën, Muharrem Qenën, Jusuf Gervallën e shumë artistë të tjerë, duke kujtuar periudhën kur muzika kosovare ndërtonte identitetin e saj.
Moderatorja Rina Krasniqi kujtoi me emocion:
“Kur kthejmë kokën pas, shohim figura që na kanë bërë këtë që jemi sot. Është detyrim ta ruajmë këtë kujtesë kolektive.”
Në këtë frymë, u shpall edhe rikthimi i çmimit “Okarina e Artë”, që sivjet do të jepet si vlerësim për arritje jetësore, një urë mes brezave dhe një nderim për krijimtarinë që ka ndërtuar themelet e muzikës sonë.
Një jurí me peshë dhe një homazh që ndali frymën
Juria e këtij edicioni, përbërë nga Dren Abazi, Eneda Tarifa, Jeta Dida Bujari, Rreze Kryeziu dhe kryetari Xhevdet Gashi, u prezantua si një ekip që përfaqëson të gjitha dimensionet e muzikës, nga arti skenik, te arsimi, nga krijimtaria te interpretimi. Prania e tyre i dha festivalit peshën e vlerësimit profesional që publiku e kërkon.
Në mes të mbrëmjes, ndodhi momenti më i ndjerë i natës: një homazh për artisten e paharruar Violeta Rexhepagiqi. Rina Krasniqi, e shoqëruar nga orkestra, interpretoi një improvizim kushtuar saj.
“E ndjeva se sa e vështirë është të dalësh në këtë skenë. Kjo ishte për Violetën, që kujtimi i saj të mos shuhet kurrë,” tha ajo me zë të dridhur, ndërsa salla shpërtheu në duartrokitje.
Kulmi i mbrëmjes , një bashkim simbolik
Në fund, të gjithë konkurruesit e natës u ngjitën në skenë për të interpretuar bashkë “Baresha”, këngën ikonike të Rexho Mulliqit, duke e mbyllur mbrëmjen me një simbolikë të fuqishme: një urë mes traditës dhe modernitetit, mes trashëgimisë dhe krijimtarisë së re.
Nga “Këngë Moj” deri te “Baresha”, mbrëmja e parë e Festivalit të Këngës në RTK dëshmoi se muzika kosovare po hyn në një fazë të re, më e vetëdijshme për historinë e vet dhe më e hapur ndaj formave bashkëkohore të shprehjes artistike.
Publiku u largua me emocionet ende të freskëta dhe me pritje për atë që do të sjellë nata e dytë, e cila do të mbahet të premten, në orën 21:00, sërish në Pallatin e Rinisë.
Organizatorët kanë paralajmëruar surpriza, performanca të ftuarish specialë dhe ritme të reja që do ta mbajnë të gjallë frymën e këtij festivali që po bëhet traditë.
ObserverKult
