Na bëjë bukë ne,
na bije kafe
dhe gjellë na ke gatuar
dhe qepe dhe fshive,
në punë u gdhive …
gjithçka me ato duar.
Ti qumështin valove,
të ëmbla gatove,
punove keqpaguar.
Këmishet pastrove,
patate qërove …
gjithçka me ato duar.
Ngandonjëherë ti,
kur bënim prapësi,
edhe na ke qëlluar.
Të gjithë na rrite vetë,
ne ishim jo pak, po tetë,
gjashtë jemi ende në jetë…
gjithçka me ato duar.
Herë akull, herë me zjarrmi,
u plakën ato tani,
tani te fundi je afruar.
Dhe erdhëm sot këtu.
ne, femijët e tu,
t’i puthim ato duar.
Përktheu: Petraq Kolevica
ObserverKult
Lexo edhe:
“NËNA E DËGJOI PISKAMËN QË E LËSHOI SABIHA KASIMATI PARA SE TË NDAHEJ NGA JETA”
Ajet Hysa, banor i fshatit Mënik, dëshmon rrëfimet e nënës dhe babait për natën e pushkatimit të 22 të akuzuarve për ngjarjen e bombës në Ambasadën Sovjetike
Hane Hysa ishte një grua në fshatin Mënik, në periferi të Tiranës. Gjatë ditës kur ajo po kryente punët e përditshme, i kishte ndeshur syri në një grup njerëzish në kodrën përballë shtëpisë së saj.
Shtëpia e Hanes ishte në një distancë jo fort të largët, aq sa mund të dallonte veprimet e tyre. Përballë saj ishin në fakt 22 të dënuarit me pushkatim. Të akuzuar padrejtësisht nga diktatura si të implikuar në ngjarjen e bombës në Ambasadën Sovjetike…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
