Poezi nga Bledi Ylli
Më skllavërojnë ata sy
Ato buzë më bëjnë të çmendem.
Në buzë – shpirtin tënd, aty
Lermë një jetë të tërë të endem.
Flokët e tu i ngjajnë pranverës
Veç një poet mund t’i përshkruaj.
Përse tani nga pragu i derës,
më shikon si një të huaj?
Përse më sheh si e habitur?
Si për lëmoshë përse më sheh?
Jam i dashuri yt i përjetshëm
A mos ndoshta deri dje!
Mbylli sytë vetëm për pak
Një moment dhimbjen harroje.
Mllefit tënd mos i jep shkak
Nëse jam ai që doje!
E ti s’dije ç’të më thoje
Belbëzoje nëpër dhëmbë.
The, nuk jam ai që doje
Diçka shpirtit tënd u shembë!
Gjysma fjalësh s’duhen thënë
Se më lehtë humbin në erë.
The: Dhe hëna që është hënë
Jo e plot shfaqet shumë herë!…
Më robërojnë ata sy
N’ato buzë kur pi, unë dehem.
Dhe në iksha sot nga ty
T’a dish mirë se do të kthehem!
ObserverKult
Lexo edhe:
BLEDI YLLI: DESHA, DUA, DO TË DUA
Me fjalë ëngjëjsh më mall kove
Në mejdan me djajtë u ndesha.
Të më vra sësh nuk ngurrove
Si s’ kuptove sa të desha?!
Më le brengën, dhurëti
Nostalgjin këmishë e vesha
Sa të desha, bëj çudi
Çirrem, plasë, sa shumë të desha!
Vetes sime i buzëqesha
O pasqyrë, a nuk më thua
Kur me sytë e saj u ndesha
Toka seç u shemb nën mua…
Nuk kuptoi sa shumë e desha
A kupton sesa e dua?!
