Sergej Esenini ishte një nga poetët më të famshëm dhe të njohur rusë të shekullit të 20-të.
Ai ishte vetëm 30 vjeç kur u largua nga jeta lodhur e i dërmuar nga gjithçka kishte jetuar… Esenini u lind në Konstantinovo në Rjazan Governorate të Rusisë Perandorake në një familje fshatare. Ai e kaloi shumicën e fëmijërisë së tij me gjyshërit, të cilët esencialisht e edukuan atë. Ai filloi të shkruante poezi që në moshën 9-vjeçare. Në vitin 1912, Esenini u zhvendos në Moskë, ku i mbulonte vetë shpenzimet duke punuar si korrektor teknik në një kompani printimi.
Vitin pasues ai u regjistrua në Moska Çarnjavski Universitet si një student i jashtëm dhe studioi atje për një vit e gjysmë. Poezitë e tij të hershme u inspiruan nga folklori rus. Në vitin 1915, ai u zhvendos në Petrograd, ku u njoh me poetë si Aleksandër Blok, Sergej Gorodecki, Nikolaj Klyev dhe Andrei Beli dhe u bë i njohur në rrethin letrar. Blok i dha ndihmë të veçantë në promovimin e karrierës së hershme si poet. Esenini tha se Beli i dha atij kuptimin e formës ndërsa Bloku dhe Klyeuvi ia mësuan lirikën.
KARRIERA
Në vitin 1916, Esenini publikoi librin e tij të parë me poema, “Radunica”. Përmes këtij koleksioni të therës poetik mbi dashurinë dhe jetën e thjeshtë, ai u bë një nga poetët më të famshëm të atyre ditëve. Martesa e tij e parë ishte në vitin 1913 me Anna Izrjadnova, një bashkëpuntore nga një shtëpi publikuese, me të cilën pati një djalë, Yuri. Nga viti 1916 në 1917, Eseninit iu ngarkua një detyrë ushtarake, por shpejt pas revolucionit të tetorit të vitit 1917, Rusia u largua nga Lufta e Parë Botërore. Duke besuar se revolucioni do të sillte jetë më të mirë, Esenini e mbështeti atë, por shpejt u zhgënjye nga kjo.
Ai nganjëherë i kritikonte rregullat bolshevike në poemat e tij si “The Ster October Has Deceived Me” (tetori i ashpër më mashtroi). Në gusht të vitit 1917 Esenini u martua për herë të dytë me Zinajda Raih (më vonë aktore dhe gruaja e Vsevolod Mejerhold). Ata patën dy fëmijë, vajzën Tatjana dhe djalin Konstantin. Prindërit u grindën dhe jetuan ndaras për një kohë deri në divorcin e tyre në vitin 1921. Tatjana u bë një shkrimtare e njohur, dhe Konstantini do të bëhej një refer futbolli. Në shtator të vitit 1918, Esenini themeloi shtëpinë e vet publikuese të quajtur “Kompania e punës së artistëve të botës”.
Bashkë me Anatoli Merienhof themeluan një lëvizje ruse të imagjinizmit. Në fund të vitit 1921, derisa vizitonte studion e piktorit Georgi Jakulov, Esenini takoi valltaren amerikano-pariziene Isadora Duncan. Ajo dinte vetëm pak fjalë në rusisht, dhe nuk dinte asnjë gjuhë të huaj. Ata u martuan më 2 maj 1922. Esenini e shoqëroi gruan e tij të famshme në një udhëtim në Evropë dhe në SHBA. Martesa e tij me Duncan ishte e shkurtër dhe në maj të vitit 1923, ai u kthye në Moskë.
Në vitin 1923 Esenini u përfshi romantikisht me aktoren Augusta Miklashevskaja, të cilës ia dedikoi disa poema. Të njëjtin vit ai pati një djalë me poeten Nadezhda Volpin. Djali i tyre, Aleksandër Esenin-Volpin u rrit për tu bërë poet dhe aktivist i përhershëm në lëvizjen disidente sovjetike të viteve të 1960-ta. Ai jeton në Shtetet e Bashkuara si matematikan i famshëm dhe mësues. Në vitin 1925 Esenini e takoi dhe u martua me gruan e tij të katërt, Sofia Andrejevna Tolstaja, mbesa e Tolstoit.
LAMTUMIRA
Më 28 dhjetor 1925 Esenini u gjet i vdekur në dhomën e tij në hotel “Angleterre”. Ndërsa del nga klinika vetëm për disa ditë me rastin e Krishtlindjeve, ai pret damarët dhe me gjakun e tij shkruan poezinë e Lamtumirës. Të nesërmen në mëngjes gjendet i vetëvrarë në tubat e ngrohjes në tavanin e dhomës se tij në hotel “Angleterre”, kur sapo kish mbushur 30 vjeç. Ishte 28 dhjetor 1925, Esenini shpjegoi se nuk kishte bojë në dhomë, kështu që ai e shkroi poezinë me gjakun e tij. Poezia e tij e fundit “Lamtumirë miku im”, lamtumirë sipas Wolf Ehrlich iu dha atij një ditë para vdekjes.
Sipas versioneve që njihen tashmë ndër hulumtuesit akademikë të jetës së Eseninit, poeti ishte në gjendje depresioni një javë pas trajtimit në spitalin mental dhe e vari veten. Pas funeralit në Union në Leningrad, trupi i poetit u transportua me tren në Moskë, ku u organizua një lamtumirë për kushërinjtë dhe shokët. Ai u varros më 31 dhjetor 1925, bë varrezën Vagankosvkoje të Moskës. Varri i tij shënohet nga një skulpturë e bardhë mermeri.
Ekziston një teori se vdekja e Eseninit ishte një vrasje nga agjentët e NKVD-së (Komisariati i njerëzve për afera të brendshme) të cilët e bënë të dukej si vetëvrasje. Novela “Yesenin” publikuar nga Vitali Bezrukov i dedikohet këtij versioni të vdekjes. Në vitin 2005 seriali televiziv “Sergei Esenin” i bazuar në novelën e tij u shfaq në Channel One Russia. Filmi u kritikua nga ekspertët mjeko-ligjorë, të cilët e gjeten argumentin si të pabazë. Universiteti shtetëror i Rjazanit mban emrin e tij.
NDIKIMI KULTUROR
Vetëvrasja e Eseninit shkaktoi një numër vetëvrasjesh nga fansat e tij kryesisht femra. Edhe pse ai ishte një nga poetët më të shquar të Rusisë dhe iu bë një funeral i madh nga shteti, shumica e shkrimeve të tij u ndaluan nga Kremlini gjatë regjimit të Stalinit dhe Hrushovit. Kritikat e Nikolai Buharinit ndikuan dukshëm në ndalimin e tyre. Vetëm në vitin 1966 shumica e punës së tij u ripublikua. Sot poezitë e Eseninit mësohen në shkollat ruse; shumë prej tyre janë të shoqëruara me muzikë dhe të regjistruara si këngë të famshme.
Vdekja e tij e hershme, shoqëruara me pamje josimpatike nga disa elita, adhurimi nga njerëzit e thjeshtë, dhe sjellja sensacionale, të gjitha kontribuuan në figurën e qëndrueshme të poetit rus. Në vitin 2005 studioja ruse Pro-Cinema Production prodhoi një mini seri televizive “Jesenin” mbi jetën e poetit.
Filmi përshkruante versionin e vdekjes së tij sipas së cilit ai u vra nga agjentët e NKVD-së të cilët e bënë të dukej si vetëvrasje. Poezia e fundit e Sergei Eseninit ishte inspirimi kryesor për këngën “It Was Written In Blood” (Ishte e shkruar në gjak) nga Bring Me the Horizon në albumin e tyre “Sezoni i vetëvrasjes”.
ObserverKult
Lexo edhe:
