Nga Tessa Bailey
“Atë natë i kishte treguar se gjithmonë, synimi i tij kish qenë t’ia mbathte para se ta poshtëronte një femër. Hana nuk do ta lejonte këtë. Ajo do t’i tregonte se pas atij debati, pas fjalëve dhe rrëfimeve që e kishin lënduar, ajo do të ishte përsëri aty, do t’i tregonte se marrëdhënia e tyre ishte e qëndrueshme.
Do t’i tregonte që ai ishte i aftë ta mposhte forcën e së shkuarës. Do t’i tregonte që kishte besim tek ai, që e respektonte dhe kujdesej për të. Me pak fjalë, do ta kishte gjithmonë në krah.
Fundja, këtë kishte bërë gjithë kohës – mbase edhe në mënyrë të paqëllimshme – dhe nuk kish ndër mend të hiqte dorë tani. Uronte ta linte Foksin me besimin, mundësinë se ai ishte shumë më i vlefshëm se aq. T’i jepte kurajë dhe vetëbesim për ta provuar sërish. Sytë i vajtën te dosja me këngë mbi shtrat. Po, të nesërmen do të luftonte me çdo mënyrë të mundshme.”
Përktheu: Maria Hila
ObserverKult
Lexo edhe:
ZIJA ÇELA: KAM FRIKË TË PLAKEM, POR SIDOMOS KAM FRIKË TË VDES, PA PASUR AFËR NJË DORË GRUAJE…
Trokitje” nga Zija Çela
(Sot e gjithmonë.)
Isha njëzet vjeç dhe pyeta: “Kur do ta njoh?” Në njëzet e pesë thashë: “Kur ta kem njohur, do të jemi gjithmonë bashkë.”
U bëra tridhjetë dhe ne ishim bashkë. Në tridhjetë e pesë ishim përsëri bashkë.
Po mbushja dyzet, kur bëmë udhëtimin e madh. Nuk mbaj mend se ku vajtëm, por kthimi ishte njëlloj si prej botës së përtejme: njëri prej nesh u tjetërsua aq shumë, sa e humbi toruan edhe tjetri.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
