Ju ftojmë të ndiqni poezinë “Unë- Ai, Ti-Ajo ” të Teodor Kekos, interpretuar nga Leka Sefla.
Teodor Keko: Unë Ai, Ti Ajo
Ja, ra mbrëmja. Ti s’je më.
Ku ke shkuar? Unë s’e di.
Ne u prishëm për hiçgjë,
edhe gjatë do mbajmë mëri.
Do harrohen telefonat,
nëpër pellgje sytë do na thahen.
Si prelud do bjerë nga qielli,
një dëborë… kristal i bardhë.
Dhe kështu, gjersa një ditë,
të na thotë jeta ne: Harro!
Do të mbesim anonim,
do të jemi ne përemra,
Unë “Ai” dhe ti “Ajo”.
Mbi ne ra ndarja si një dëborë,
mbuloi gjithçka, puthjet dhe fjalët.
Dhe vitet shkuan dalngadalë,
ujrat u ndotën, lumnejtë u thanë.
Por, qaraman, jo, s’do të bëhemi,
se na u thye ëndrra ty dhe mua.
Ndonjë ditë nëpër botë,
sytë tanë kur të takohen,
s’do të ketë urrejtje brenda.
ObserverKult
————————
Lexo edhe:
TEODOR KEKO: Ç’KËRKON TANI PREJ MEJE…
Erioni i kundroi të gjitha këto, por ndjehej se pak përshtypje i bënin. Sic i rrinte mendja Jezusit të gozhduar te gozhdët, edhe atij i ishte fiksuar mendja te mënyra se si mund të bëhej realitet ajo ëndrra- seksi e magjike.
-Gjoksin e kishe pa rrudha, -ia nisi si me vete ai,-numër tre , me një thithë të plotë…
Vana qeshi lehtë. Tjetri i kishte rënë pikës. Ajo ishte e asaj mase!
-Mos ke pirë?-nuhati ajo, duke u zgjatur drejt tij. Pastaj u tërhoq e shtoi qetësisht: Le që tani ty nuk të bën më dëm alkoli, i bën, ti, dëm atij!…
Tjetri nuk ia vuri veshin. Tashmë i qenë ndezur motorët!
-Kurse kofshët i kishe të lëmuara. Pa asnjë qime e pa pikë yndyre. Po gjëja më e mirë ishte beli yt. Unë nuk kam provuar bel më joshës. Të hynte e të dilte pëllëmba , si me magji! Lëvizte gjithë kohës si guzhinetë!…
Vana B. u trishtua befas. Filloi të vizatojë me gisht në suprinën e tryezës, pastaj pyeti befas:
E bëmë si përfundim?
TEKSTIN E PLOTË E GJENI KËTU
