Anekdotë popullore
Kishte qenë zakon në një vend, kur dikush bënte ndonjë punë të keqe, nuk e qortonte kush, por thoshin: “Gjithsecili berr virret n’kambë t’veta”.
Një ditë prej ditësh, njërit i mbushet kupa me ato fjalë dhe shkon e blenë një dash. E merr dashin, e pret, e rrjep dhe e varë në një lis.
Pas disa ditësh filloi mishi i dashit të qelbet dhe të kundërmoj aq shumë sa që mori erë gjthë qendra e atij vendi.
Njerëzit u mërzitën, u mblodhën, shkuan e po i thonë:
– Hiqe aq dash prej këtuhit se na more n’qafë prej erës s’keqe.
Ai u përgjigj:
– Çka po ju bën dashi? Ai është i varun n’kambë t’veta? Ju vet po thoni:
“Gjithsecili berr varet n’kambë t’veta”.
A po e shihni pra që ky dash, edhe pse i varun n’kambë t’veta, po e qelb krejt qarshinë.
Ashtu si ky, edhe njeri i keq nuk i ban dëm veç vetit, po krejt miletit!
ObserverKult
——————-
Lexo edhe:
POPULLORE: DIKUSH HIQ E VUAJ, DIKUSH PUTH E DUAJ!
Njëri ishte i varfër e i vetëm.
Fejohet me shumë mundime i shkreti, se të varfëritë, si gjithkund, bartin peshën e rëndë të jetës.
Gëzohet shumë për fejesën dhe nis të përgatitet për pajën e nuses. Merr para hua dhe blen pambuk e sende tjera dhe ia dërgon nuses. Ço mëndafsh, lesh… e gjithfarë harxhesh që i duheshin për pajën e nusërisë.
“Ore, – i thoshin, – je pak i hollë prej takatit, ndale dorën se këto para që po i merr hua, një ditë duhet kthyer!”
– Veç le të çejzohet mirë nusja se unë punoj. Punoj e fitoj dhe, një ditë, edhe borxhet i kthej.
Zgjati kjo punë, po, nja dy vjet e tepër.
Erdhi koha. Nusja kishte bërë pajën gati. Ishte caktuar edhe ditën e dasmës, u nda vadja.
Pikërisht kur u nda edhe vadja, çohet njëri nga një katund tjetër i afërt e t’i grabitë nusen me krejt pajën e gatshme.
Ky i shkreti ra për tokë: ta vriste grabitësin, nuk ishte punë që bëhej, të shikonte për nuse tjetër – ruajna zot, se ishte i mbytur në borxhe deri në fyt.
Mbeti edhe pa nuse, edhe duhej punuar ditë e natë për t’i kthyer borxhet.
Nuk shkoi gjatë e i doli kënga:
Dikush hiq e vuj,
Dikush puth e duj!
