Familjarë miq dhe të afërm janë mbledhur për t’i bërë homazhe, poetit dhe autorit Jorgo Papingji, i ndarë nga jeta një ditë më parë.
Tekstshkruesi i mijëra këngëve të dashura për shqiptarët në Festivalin e Këngës ishte në shtruar prej disa ditësh te Trauma në gjendje të rënduar shëndetësore. Ai la pas pasuri të vyera për vendin.
Gruaja e tij Tatjana Papingji tha për gazetaren e Report Tv, Anila Dedaj se Jorgo e donte lirinë dhe iku i përmbushur. Jorgon e frymëzonte çdo gjë, thotë Tatjana, e ndërsa e përshkruan si baba të dashur e të përkushtuar.
“Një baba shumë i dashur, nuk përzihej fare, nuk thonte kurrë jo. Sidomos kohët e fundit që u sëmur, donte përkujdes. Të gjithë u përkushtuam, unë djali, sepse vajza është jashtë. Ajo është mjeke neurologë, por nuk e ndihmonte dot me telefon”, rrëfen Tatjana.
Me dhimbje, Tatjana flet edhe për kohën kur Jorgo u sëmur. Djali ishte pika e dobët e tij, ndërsa tregon se djali i biente çdo ditë nga 2 orë flautit për të atin.
“Jorgo ka bërë një jetë shumë të bukur, nuk ka pishman ndonjë gjë, që iku pa bërë gjë, i realizoi të gjitha, familje, fëmijët. Dobësi kishte edhe për djalin.
Është flautist, çdo ditë 2 orë i binte flautit, ia bënim si terapi. Dëgjonte në heshtje sidomos kohët e fundit. Djali e ndihmonte të ngrihej, ia kemi bërë të gjitha, por ne deshëm të pavdekshëm”, tha ajo.
Tatjana tregon edhe se po përgatit një libër për Jorgo Papingjin.
“Jorgo ka pasur një miqësi, atë çdo gjë e frymëzonte. Po të shohësh tekste janë sociale, për dashurinë, për gjithë problemet që kishim ne.
Po bëj një libër për Jorgon, ia kam mbaruar materialet, shihja gjithë tekstet e tij. Çdo tekst ishte një tregim”, tregon ajo.
Videon mund ta shikoni duke klikuar KËTU:/Report tv
ObserverKult
Lexo edhe:
PA LAMTUMIRË… POEZI NGA AGIM VINCA
Të ikësh nga kjo botë e lashtë
Të shkosh cok te rrënjët, bimët.
Kjo është një gjë kaq e thjeshtë
Siç është të ngrënët dhe të pirët.
Të ikësh shpejt, pa lamtumirë
Të fluturosh posi një zog.
Pa u drobitur, pa u vdirë
Për kurrgjësend në këtë botë.
T’ia mbathësh nga ky qytet i pistë
Të ngjitesh lart, atje në kodër.
Pa testament, hoxhë as prift
Si duke luajtur ndonjë lodër.
Të ikësh gand, pa lamtumirë
Nga një copë plumbi a predhe,
Që të fshik në tëmth a parzmë
E të lë shakull para dere…
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
