“Jeta…” nga Samah Al-Isa
Rritemi dhe mësojmë si të nisim beteja, por edhe si ti humbasim ato bindshëm…
si të luftojmë dhe të ringjallemi krejt vetëm…
Rritemi dhe mësojmë si të gënjejmë vetet tona…
si ta lëndojmë veten
dhe si të luajmë me zjarrin, të digjemi dhe të djegim…
Rritemi duke çapitur shtigjeve të ujqërve… derisa të bëhemi një prej tyre
kullufitim gjyshen, vrasim Kësulëkuqen dhe i nxijmë jetën gjuetarit…
Rritemi dhe bëhemi vetë errësira të cilës i trembeshim…
demonët të cilëve u frikësoheshim
Rritemi…
dhe jeta jonë bëhet një mësim, për të cilin na patën folur kur ishim të vegjël, por që asokohe nuk e kuptonim.
Përktheu: Elmaz Fida
ObserverKult
Lexo edhe:
TË DUA KUR TI HESHT… POEZI NGA PABLO NERUDA
Poezia “Më pëlqen kur…” nga Pablo Neruda
Më pëlqen kur hesht, sikur të mos ishe,-
Sikur më sheh nga larg e zëri im nuk t’arrin.
Thua sikur prej teje fluturuan sytë,
Dhe sikur nga një puthje goja t’u vulos.
Si gjithë këto sende që më rrethojnë,
Ti ngrihesh e mbushur me shpirtin tim.
Flutur e gjumit të trazuar,
Ti je vetë fjala trishtim.
Më pëlqen kur ti hesht dhe rri si e largët.
Sikur unë të shqetësoj, flutur që fërgëllon
Më vështron nga larg dhe zëri im nuk t’arrin.
Lermë që unë të hesht tani në qetësinë tënde.
Lermë që unë të flas me ty në këtë heshtje,
E shndritshme si një llambë, si një unazë.
E heshtur e plot yje, ti je si vetë nata.
Ti hesht me heshtje yjesh, nga qetësitë e largta.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
