Fotografi, Ferdi Limani ka dokumentuar rrugëtimin e tij përgjatë rrjedhës së lumit, duke kapur histori dhe përvoja të ndryshme të banorëve përreth.
Seria e fotografive “Projekt Drini” do të ekspozohet në Kinemanë “Jusuf Gërvalla” duke filluar nga 19 shkurt në ora 19:00 deri më 8 mars.
Lumi Drini i Bardhë, ka një gjatësi prej 122 kilometrash në territorin e Kosovës.
Pas burimit afër fshatit Radac të komunës së Pejës, Drini i Bardhë përshkon pothuajse gjithë gjatësinë e Rrafshit të Dukagjinit, duke grumbulluar me të gjithë lumenjtë e tjerë.
Si lum i palundrueshëm, Drini i Bardhë është një burim i rëndësishëm ujitës për fushat pjellore të rrafshit të Dukagjinit. Përdoret nga banorët e fshatrave përgjatë rrjedhës së saj për peshkim, ujitje dhe fatkeqësisht për nxjerrjen e rërës. Dhjetëra kompani ndërtimi të licencuara dhe gjithashtu të paligjshme nxjerrin vazhdimisht tonelata rërë dhe zhavorr nga shtrati i lumit dhe krijojnë një ndikim katastrofik në florën dhe faunën.
Çdo lum që derdhet në Drinin e Bardhë është i ndotur dhe si rrjedhojë, mund të thuhet se Drini i Bardhë është lumi më i ndotur në vend, pasi edhe fshatrat që ndodhen përgjatë rrjedhës së saj i derdhin ujërat e zeza dhe mbeturinat në të.
ObserverKult
Lexo edhe:
GIANNI RODARI: A MUND TË JESH I LUMTUR GJATË GJITHË JETËS?
Nga Gianni Rodari
Do të doja të dija ku qëndron thelbi i lumturisë dhe nëse mund të jesh i lumtur gjatë gjithë jetës.
Për t’u siguruar që nuk gabohem në përgjigje, kërkova në një fjalor të madh fjalën “lumturi” dhe zbulova se do të thotë “të jesh plotësisht i kënaqur, përgjithmonë ose për një kohë të gjatë”.
Por si mund të jesh “plotësisht i kënaqur”, me gjithë të këqijat që ndodhin në botë dhe me tërë gabimet që bëjmë edhe ne, çdo ditë të vitit?
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
IMER TOPANICA: KAM ME TË DASHTË
Kanë me u tha gjethet prej lisit të shpresës
e unë prapë kam me të dashtë
Kanë me u avullue ujnat e Ujëvarës së Niagarës
e unë kam me të dashtë
Kanë me u kthye duarzbrazun fëmijët prej fushave të andrrave të veta
e unë prapë kam me të dashtë
Kanë me u thy copë më copë akullnajat në polin e veriut
dhe mbase edhe kanë me u shkri
e unë kam me vazhdue me të dashtë
Ka me ra shi e borë mbi Saharë e ka me mbi nji bar i zbehtë jeshil e unë kam me të dashtë
Kanë me u thye xhamat e dritareve të fitores së vetme të njeriut mbi vetveten
e unë kam me të dashtë
Kanë me u përlloçë mendimet e ndrituna të njerëzve të vdekun
e unë me të dashtë, kam me të dashtë
Mizorisht kanë me ma shkulë prej krahnori zemrën
e unë prapëseprapë veç Ty kam me të dashtë
Kanë me ja dërgue Mona Lizës në muzeun e Luvrit, e Ti ke me mu idhnue
por unë, kam me të dashtë
Kanë me e gjetë pjesën e veshit të Van Goghut e në nji ankand, shtrejtë kanë me e shitë
s’ka me m’lanë përshtypje kjo punë aspak, se unë kam me të dashtë
Kanë me i marrë poezitë e mia, e kanë me i ba si të vetat
e unë kam me vazhdue me të dashtë
Kam me u detyrue me punue hamall, tue qenë i famshëm si poet
dhe kam me jetue tue të dashtë
Kanë me e marue nji hotel luksoz te Trekandshi i Bermundeve
e unë kam me guxue me i mallkue, Ty tue të dashtë
Poezinë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
