Shkrimtari amerikan Henri Miller dhe shkrimtarja franceze, Anais Nin, edhe pse të dy të martuar, asgjë nuk i ndali të përjetonin një romancë e cila i frymëzoi njëjtë.
Ishte viti 1932 kur të dy u takuan në Paris. Një dashuri me shikim të parë… Lidhja e tyre intime zgjati disa vjet.
Në vazhdim do t’ju paraqesim një nga letrat që Anais ia dërgoi Henrit:
“Henri,
O i dashuri im i shtrenjtë, grise letrën që të kam dërguar sot. Midis përkëdheljeve të Hugos, të dëshiroj dëshpërimisht. Dua fuqinë dhe butësinë tënde.
Dua duart e tua, gjithçka. Nuk e kupton se çfarë gjërash kujtoj dhe dëshiroj? Por e gjithë kjo situatë më çmend kur imagjinoj, ndiej ose kur të shkruaj gjithë këto gjëra me fytyrën e Hugos të gozhduar mes meje dhe letrës.
“Zemër, çfarë shkruan? Çfarë mendon? Më dashuron?”
E gjithë kjo situatë po më mundon dhe paralizon, Henri. Sonte kam ëndërruar të kthehem te ti, ndoshta do të doje të vije në Louvrein?
Do të jemi vetëm në shtëpi. Henri, Henri, nuk më hiqesh nga mendja.
Kam në kokë ditët tona në pyll dhe netët në Klissi. Nuk ka rëndësi asgjë. Dua vetëm që të kesh ndjenjën se unë të dashuroj.
Anais”.
Paris, 1932
ObserverKult
Lexo edhe:
HENRI MILLER: ÇDO GJË PARA SË CILËS MBYLLIM SYTË SHËRBEN PËR TË NA MPOSHTUR NEVE NË FUND
Çdo gjë para së cilës mbyllim sytë, çdo gjë prej së cilës ikim, çdo gjë që mohojmë, denigrojmë ose përçmojmë, shërben për të na mposhtur neve në fund. Ajo që duket e ndyrë, e dhimbshme dhe djallëzore, mund të bëhet një burim i madh i bukurisë, kënaqësisë dhe forcës, nëse me të përballemi me mendje të hapur. Secili moment është i artë për atë që e ka vizionin për ta njohur atë si të tillë”…
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
