Mahatma Gandi, me këtë thënie, na fton të reflektojmë për mënyrën, sesi duhet të përballemi me fatkeqësitë përmes një imazhi tejet poetik.
Të kërcesh nën shi
Ka raste kur jeta na vë në provë të vështirë dhe duket sikur stuhia nuk do të marrë fund kurrë. Ashtu siç nuk mund të menaxhojmë një stuhi, në të njëjtën mënyrë nuk mund të kontrollojmë sëmundjen, vdekjen. Ose një virus, potencialisht vdekjeprurës, që na mori jetën, lirinë tonë, të dashurit tanë, brenda dy muajve. Atëherë, çfarë mund të bëjmë? Të revoltohemi? Tashmë, nuk kemi asnjë mënyrë tjetër të mundshme. Pra, të revoltohemi, por si? Kriza ekologjike globale na vë të gjithëve, ne qenieve njerëzore, para një situate që nuk ka ngjarë kurrë më parë. Kurrë, në dy milionë vjetët e pranisë së species tonë në tokë, jeta nuk është kërcënuar në këtë mënyrë. Drejpërdrejt, plotësisht, madje edhe në parim.
Ajo që na këshillon Gandi është të mos nënshtrohemi, të jetojmë plotësisht, pavarësisht stuhisë. Por, jo vetëm kaq. Stuhia, madje, mund të na provojë, se është një mundësi për të mësuar të kërcejmë…
Gandi, ati udhëheqës drejt paqes
Në fund të shekullit XIX, Britania e Madhe konsolidoi perandorinë e saj koloniale në Indi, më e madhja dhe më e rëndësishmja e kolonive evropiane në Azi. Në po ato vite, mendimi revolucionar i Gandit, Mahatma, bëri rrugën e vet ashtu siç u mbiquajt nga ndjekësit e tij në të gjithë botën. Përmes formave të reja të luftës, Gandi ishte në gjendje të udhëzonte popullin indian për të arritur pavarësinë në 1947. Në luftën kundër imperializmit, Mahatma arriti të mbledhë mijëra shpirtra që e përbënin shoqërinë indiane nën një qiell të vetëm, në emër të rrënjëve të lashta të përbashkëta shpirtërore indiane.
Jeta e Gandit qe një dhuratë për njerëzimin, që s’do të harrohet kurrë. Ai na ndriçon të kultivojmë dashurinë midis njerëzve dhe na tregon se vetëm dashuria mund ta kundërshtojë urrejtjen: përgjigjja me urrejtje ndaj urrejtjes nuk bën gjë tjetër veçse e lartëson të keqen. Përveç faktit që na dëmton dhe na pushton me mendime negative, duke përkeqësuar nivelin dhe gjendjen e jetës sonë. Në të vërtetë, dashuria ndihmon për t’u bashkuar dhe jo për t’u ndarë, duke i bërë njerëzit më të fortë. Ndarja dhe solidariteti nuk bëjnë asgjë, veçse kontribuojnë në forcën dhe vlerën e qenies njerëzore, duke e fisnikëruar atë.
ObserverKult
==================
Lexo edhe:
