ObserverKult ua sjell disa thënie të François Charles Mauriac.
Asnjë dashuri, asnjë miqësi, nuk mund të kalojë rrugën e fatit tonë pa lënë ndonjë shenjë në të përgjithmonë.
Të duash dikë është të shohësh një mrekulli të padukshme për të tjerët.
Ne të gjithë jemi të modeluar dhe të riformuluar nga ata që na kanë dashur, dhe megjithëse kjo dashuri mund të kalojë, ne megjithatë mbetemi vepra e tyre – një vepër që ka shumë të ngjarë që ata nuk e njohin dhe që kurrë nuk është saktësisht ajo që synonin.
Unë besoj se vetëm poezia ka rëndësi… Një romancier i madh është para së gjithash një poet i madh.
Sa e çuditshme është që kur jeta sapo fillon për ne dhe kur na vjen pak lumturi, nuk dëgjohet asnjë zë paralajmërues.
Askujt nuk i shkon mendja të mendojë nëse është e bukur apo e shëmtuar. Thjesht i dorëzohesh sharmit të saj.
A është e mundur të shohim për gjysmë shekulli vetëm njërën anë të krijesës që ndan jetën tonë?
Unë shkruaj sa herë që më përshtatet. Gjatë një periudhe krijuese shkruaj çdo ditë; një roman nuk duhet të ndërpritet.
ObserverKult
Lexoni edhe:
COELHO: NËSE MENDON SE AVENTURA ËSHTË E RREZIKSHME, PROVO RUTINËN- ËSHTË KATASTROFIKE
