Kritika: Ermonela Jaho, më mira soprano në botë!

Sopranoja shqiptare me famë botërore, Ermonela Jaho, ka përmbyllur së fundmi, një shfaqje shumë të suksesshme në Mynih, Gjermani. Kjo, pak kohë pas shfaqjeve të suksesshme në Mbretërinë e Bashkuar. Për interpretimin e shkëlqyer dhe vlerat artistike, kanë raportuar edhe mediet e huaja, mes tyre prestigjiozja britanike “The Guardian”, me dy shkrime për sopranon shqiptare. Ka qenë kritiku, John Crace, ai i cili e ka vlerësuar së tepërmi performancën e artistes shqiptare.

“Jaho është sopranoja më e mirë në botë. Aftësia e saj për të hyrë në rolet që interpreton është mahnitëse, siç është edhe edhe vokali i saj. Askush si ajo, nuk mund t’ju prekë më shumë, ndërsa lotët i rrjedhin në fytyrë. Për këdo që nuk ka dëgjuar për të, mjafton të kërkoni në Youtube. Ndërkohë, “The Guardian”, kishte raportuar edhe pak javë më parë, për premierën e Ermonela Jahos në “Wigmore Hall” të Londrës. “Aftësia e jashtëzakonshme e sopranos shqiptare për të depërtuar në mendjen e personazhit e bëri këtë recital, një rast shumë të veçantë”, – nis shkrimin gazeta e njohur.

“Recitali i parë i Ermonela Jahos në “Wigmore Hall”, me pianistin Steven Maughan, shënoi 50-vjetorin e themelimit të Operës Rara, ku Jaho ka bërë disa nga punët e saj më të mira deri më tani. Programi i saj, duke ndërthurur këngë franceze dhe italiane i kushtohej sopranos italiane, Rosina Storchio (1872-1945), e cila është e njohur për operat e famshme, si “Violetta in La Traviata” dhe krijimin e roleve “Zazà e Leoncavallo’s” dhe “Puccini’s”. Arti i Jahos është e rrënjosur në një identifikim të thellë me repertorin e saj të zgjedhur, që rezulton në shfaqjen e vërtetësisë së pakursyer dhe ndershmërisë së jashtëzakonshme emocionale. Në recital, si në skenë, aftësia e saj për të ekspozuar psikikën e një personazhi në disa sekonda është e një niveli jashtëzakonisht e të lartë. Ne vërtetë, ndjemë dëshpërim kur pamë sesi  Sapho i Massenet përpiqet të kërkojë të dashurin e saj të gabuar dhe realitetin e ashpër të Irisit të Mascagnit, ndërsa ajo rrëfen ëndrrën e saj, për një përbindësh deti që e ha. Lotët, ndërkohë, pushtuan fytyrën e Jahos, gjatë skenës së trishtë nga Lodoletta e Mascagni, me klithmat e “Io njohuramo” para shpresës dhe jetës së vështirë”, – vazhdon më tej,
mediumi britanik.

“Megjithatë, diku tjetër kishte edhe gëzim në “Chanson d’Avril” të Bizetit dhe një sensualitet i butë në “Sérénade”, për nuancat e jashtëzakonshme artistike. Ndërkohë, Maughan ishte një shoqërues i shkëlqyeshëm, i menjëhershëm dhe na dha disa vallëzime tërheqëse sallonesh nga Leoncavallo dhe Giordano, kur Jaho ishte larg skenës. Recitali më i veçantë, i realizuar mrekullisht”, – përfundonte shkrimin për sopranon e famshme shqiptare, “The Guardian”.