Nga suksesi i tyre akademik tek aftësitë e tyre sociale dhe shëndeti mendor, pandemia është një krizë për fëmijët e sotëm dhe pasojat mund t’i ndjekin ata gjatë gjithë jetës së tyre.
Kur fëmijët dhe adoleshentët e sotëm të rriten, a do ta shohin veten si një “brez i humbur”, jeta e të cilit do të bjerë përgjithmonë nën hijen e një pandemie globale?
Mbyllja e shkollave është një nga mjetet më të dukshme dhe të diskutueshme me të cilat Covid-19 po prek të rinjtë. Sipas Unescos, arsimi i gati 1.6 miliardë nxënësve në 190 vende deri më tani është prekur, kjo është 90% e fëmijëve të moshës shkollore në botë. Dhe nuk ka ende plane të përcaktuara për hapjen e shkollave të rreth gjysmës së këtyre fëmijëve. Ka pasur shumë debate mbi rolin e saktë që kanë luajtur mbylljet e shkollave që përmbajnë përhapjen e përgjithshme të virusit. Ka vetëm mbi pesë muaj që kur koronavirusi u raportua për herë të parë në Wuhan, që do të thotë se të dhënat që përshkruajnë transmetimin e tij dhe efektet e ndonjë mase të veçantë janë ende të paqarta.
Por sipas Richard Armitage, në ndarjen e shëndetit publik dhe epidemiologjisë në Universitetin e Nottingham, ato pyetjet shkencore në lidhje me efektivitetin e mbylljeve së shkollave nuk duhet të merren si justifikim për rihapjen e tyre para kohe. “Mungesa e provave nuk është domosdoshmërisht dëshmi e mungesës,” thotë ai. Ne e dimë, në fund të fundit, se transmetimi është më i lartë në hapësira të dendura dhe të mbyllura, megjithëse rreziku për fëmijët mund të mos jetë aq i lartë sa rreziku për të rriturit që i mësojnë ata. Fëmijët mund të bëhen bartës të cilët e transmetojnë virusin te anëtarët më të prekshëm të shoqërisë, siç janë gjyshërit e tyre. Në fund të fundit, ata nuk janë saktësisht të njohur për higjienën e tyre të shpeshtë. Të gjitha këto mund të bëjnë rikthimin e plotë në normalitet gati të pamundur për shumicën e fëmijëve në muajt e ardhshëm. Dhe kur kjo kombinohet me streset e tjera të të jetuarit në izolim nën karantinë, mund të ketë disa pasoja të rënda duke vonuar zhvillimin e tyre njohës, emocional dhe shoqëror. Për ata që ndodhen në periudhat më kritike të adoleshencës, mund të rrisë edhe rrezikun e sëmundjes mendore.
Meqenëse më të varfërit do të goditen më rëndë se të gjithë nga këto efekte, pritet se do të zgjerohen pabarazitë ekzistuese në të gjithë globin, me pasoja për vitet e ardhshme. “Fëmijët që ndodhen në disavantazh janë ata që do ta paguajnë çmimin më të madh në këtë mes, pasi ato do të ngelen shumë mbrapa dhe nuk kanë në dispozicion burimet e duhura për të ecur me hap të njëjtë me moshatarët e tyre pasi të ketë kaluar kërcënimi pandemik,” thotë Armitage./Në shqip:bota.al
