Kur s’je
prapë ke me qenë
gjethmbulues i varrit tim
lëvore ngjitur trupit
fije floku harruar supit
kopsë republike ke me qenë
që humbet n’çlirim
puhizë gjinjësh valë
shenjëdrite e vendit tim
ti faqepikalotësh
bukuri e papërsosur
druajtjen ma ke tret
në t’parin sytakim
athua
kur t’mbarojnë vitet
a ke me i pa më ata sy
që t’kanë kqyrë pandalë
kur s’ke qenë aty
avullinave n’lundrim
a kam me t’pa ma
varkëtare që merr valë
e kurrë s’di me u ndalë
a do t’marrë tjetër ngjyrë
fustani yt i grisur
telave matanë
oh sa dyshas
ky agdrite më vjen
paske ikë me trenin e mbramë
që paska mbetë n’binarë
e s’po të shoh gjëkundi
veçse
në pluhurin e tim ashti
fort po ndihet hapi yt i fundosur
tash s’po di ku je
a si je
veç mba mend
kam me t’dashtë si varrin e trupit
edhe kur s’je
prapë ke me qenë
shenjëdrite e ma t’mirit vend.
